Dekada minęła, mamy początek lat 90., HIV/AIDS nadal sieje spustoszenie w społeczności gejowskiej, a Cleve, Ken i Richard teraz wiedzą, że mają tę śmiertelną chorobę. Aby kraj, amerykański rząd i prezydent zwrócili uwagę na umierających na AIDS, Cleve poświęca swoją blaknącą energię na stworzenie projektu pomnika upamiętniającego chorych na AIDS. Dom Kena zostaje mu zabrany, a jego zdrowie się pogarsza, a Cecilia Chung pomaga mu dostać się do szpitala, aby otrzymać leczenie na jakie każdy weteran zasługuje — ale w tej erze „Nie pytaj, Nie mów”, to środowisko okazuje się być wyzwaniem. Roma mieszka z Diane i jej córką, Annie, która jest teraz młodą panną. Kiedy Annie zaczyna pytać o swojego ojca, Roma i Diane postanawiają go znaleźć, ale są zaskoczone jak poznają jego tożsamość i muszą dokonać zmian w ich małej cennej rodzinie.

Mamy 1997 rok, Cleve przeniósł się do Palm Springs dla swojego zdrowia, i został odsunięty na bok przez współczesne organizacje walczące o prawa LGBT. Kiedy sprzeciwia się uhonorowaniu przez jedną grupę prezydenta, który podpisał „Nie pytaj, Nie mów” i ustawę chroniącą małżeństwa, dowiaduje się jak niewiele głosu teraz posiada. Jednak Cleve znajduje krótkie pocieszenie w ojcostwie, kiedy zaczyna być zastępczy ojcem dla dziecka chorego sąsiada. Córka Diane, Annie, jest buntowniczą nastolatką, gdzie zostaje wysłana do katolickiej szkoły, gdzie zmaga się, aby znaleźć swoje miejsce jako dziecko lesbijek i geja. Tymczasem Ken zapisuje się do programu dla narkomanów z HIV+, gdzie zbliża się do ukrytego geja. Ale nie będąc w stanie uciec od wojskowego środowiska, sprawy się tylko pogarszają, a Ken musi powrócić do swoich korzeni.