W środku nocy, Esperanza budzi się i wydaje jej się, że słyszy płacz dziecka. Sądząc, że tylko sen, próbuje ponownie zasnąć, ale po raz kolejny, słyszy ten sam płacz. Postanawia zatem wstać i iść do kaplicy, skąd wydaje się pochodzić dźwięk. Tam spotyka się z księdzem Thomasem, który pogrążony był w nocnej lekturze. Ku ich zaskoczeniu, odkrywają nagle, że w kaplicy znajduje się kilkumiesięczne dziecko, które zostało opuszczone. Młoda nowicjuszka bierze malca w ramiona i kołysząc go, sprawia, ze przestaje płakać. Dzięki magii i ciepłu, jakie tylko Esperanza posiada, bobas zapada w kojący sen. Ten macierzyński obraz Esperanzy sprawia, że ksiądz, zaczyna zdawać sobie sprawę, że ta kobieta wzbudziła w nim głębokie uczucia. Nieco przestraszony, stara się uspokoić duszę, szukając odpowiedzi u Biskupa.