Śmierć jest skomplikowaną kwestią w tym serialu. I chociaż nie ma wątpliwości, że może być jednocześnie zarówno wspaniale krwawa, jak i przerysowana, wiąże się także z fundamentalnym pojęciem wolności. Niewolnictwo czy śmierć? Oto wybór, jaki władcy stawiają przed swoimi niewolnikami, wysyłając ich na arenę walk gladiatorów i odwrotnie –  to także wybór zbiegów, gdy decydują się dołączyć do Spartakusa.

Kto przeżyje? Kto zginie? Kto wyśle ludzi na śmierć? Przekonaj się sam, oglądając finałowy odcinek „Spartakusa: Wojna potępionych”, a na razie przeczytaj przemyślenia obsady na temat tych, którzy w serialu zabijali i tych, co ginęli.

John Hannah i Lucy Lawless (Kwintus Batiatus I jego żona Lukrecja)

Śmierć: Spartakus (Andy Whitfield) przeciął Kwintusowi gardło w powstaniu gladiatorów. Pozornie szalona Lukrecja wykradła przyjaciółce dziecko (prosto z jej łona!), by następnie wraz z nim skoczyć z klifu i dołączyć do męża w zaświatach

„Nie nazwałbym tego najlepszą śmiercią w dziejach, ale z pewnością była to moja najlepsza śmierć” – mówi Hannah. „Bez wątpienia była najcięższa. Na pewno – najtrudniejsza. Trwała dwa dni. I wydaje mi się, że była mokra.” Lawless dodaje: „ Xenie ścięto głowę, ale to prawdopodobnie było lepsze – przez to, że było tak haniebne. Ścięcie głowy zawsze wydawało mi się nieco upokarzające. A tu – nie tylko spadłam w przepaść. Zabrałam dziecko do męża, do którego należało.”

Liam McIntyre (Spartakus)

Pierwsze uśmiercenie: bezimienny klient burdelu

„Wracając myślami do pierwszego odcinka „Zemsty”, wspominam pewną instytucję o złej reputacji, gdzie było bardzo wielu panów z jedną biedną, pechową damą. Po raz pierwszy zabiłem, ucinając jednemu z nich penisa. Niezbyt chwalebne, za to bardzo stresujące. To było coś w rodzaju: <Ach, nie mam w tym zbyt dużej wprawy, a ty masz tylko małą osłonę tego, co jest tak dla ciebie cenne.> Ale udało się. Nic mu się nie stało. Może jeszcze mieć dzieci. Wszystko w porządku.

Manu Bennett (Kriksus)

Pierwsze uśmiercenie: Auktus (Josef Brown), hoplomachus (wojownik włócznią) z Ludus Batiatusa

„Dopiero co pojawiłem się w Ludus (jako Kriksus), ucząc się walczyć i wiele razy skopano mi tyłek.” – mówi Bennett. „Wtedy przyszedł do mnie Gannikus (Dustin Clare), mówiąc:, Słuchaj, jeśli masz zamiar walczyć z hoplomachusem… musisz pozbawić go włóczni, aby zyskać przewagę.> Kiedy kręciliśmy tę scenę, nawet nie wykorzystano tej rady. Poszedłem więc do producentów i powiedziałem: <Hej, chłopaki, to wariactwo… że nigdy nie wykorzystaliśmy tego w scenie walki.> Nakręciliśmy więc dodatkowy fragment, który pokazuje pozbawienie hoplomachusa włóczni.” [Kiedy Auktus umiera] „Postanowiłem spojrzeć w niebo i wydać taki pierwotny okrzyk. To był bardzo emocjonujący moment, symboliczne przejście od długowłosego tragarza kamieni do gladiatora.

Śmierć: jego ścięcie zobaczyliśmy w serialu w formie odbicia – w oczach jego kochanki. Obszerne przemyślenia Bennetta na temat śmierci Kriksusa (i nie tylko) znajdziesz pod tutaj.

Todd Lasance (Gajusz Juliusz Cezar)

Pierwsze uśmiercenie: pod przykrywką niewolnika Cezar zdobywa zaufanie Spartakusa, przeszywając sztyletem rzekomego Rzymianina, który próbował infiltrować rebeliantów w Sinuessa en Valle

„To było niesamowite” – opowiada Lasance. „Po prostu poszedłem do miasta ze sztyletem i przyszpiliłem tego faceta do ziemi. Byliśmy na planie tego ogromnego zamku i świadomość, że nie tylko gram Cezara, ale jestem tu, na planie, bitwa się rozpoczęła, a ja biorę w tym udział chociaż przez kilka odcinków… to było ekstremalne.”

Dan Feuerriegel (Agron)

Pierwsze uśmiercenie: używa stylu murmilo (miecz, tarcza, osłona ręki i hełm) i zabija na arenie przeciwnika swojego mniej zręcznego brata Duro (Ande Cunningham)

„Po raz pierwszy zabiłem na arenie, walcząc ramię w ramię z moim bratem Duro. I to było niesamowite przeżycie.” – opowiada Feuerriegel. „Wtedy po raz pierwszy ubrałem się w strój na arenę. Naprawdę poczułem się wówczas częścią widowiska. Poczułem się jak prawdziwy gladiator. Miałeś fontanny krwi wylane na szyję i wszystkie te rzeczy.”

Cynthia Addai-Robinson (Naevia)

Pierwsze uśmiercenie: po ucieczce z kopalni niewolników trenowała do czasu, aż mogła zemścić się na Aszurze (Nick Tarabay), niewolniku, przez którego dwukrotnie tam trafiła. Staje z nim twarzą w twarz na szczycie urwiska, by wreszcie go pokonać, ścinając mu głowę.

„To było trudne – zarówno dla mojej postaci, jak i dla mnie, jako aktorki. Nakręcenie tej ostatniej sceny zabrało nam około tygodnia.” – opowiada Addai-Robinson. „Pojawianie się każdego dnia w pracy po to, by próbować odrąbać komuś głowę… to nie jest taka prosta sprawa. Dopiero trzecia próba zakończyła się sukcesem.”

Christian Antidormi (Tyberiusz)

Pierwsze uśmiercenie: w podstępnym ataku na Spartakusa i piratów poza Sinuessa en Valle, Tyberiusz zdejmuje kilku rebeliantów, w tym wielkiego niedorajdę Totusa (James Wells)

„To był całkiem dobry pierwszy raz.” – mówi Antidormi. „Nie wiem, jak oddać temu sprawiedliwość, zwłaszcza, gdy masz te wymyślne kamery, chwytające ujęcia w niesamowitych ramkach. Po prostu łapiesz tę energię, tę intensywność, które cię tam przenoszą i robisz swoje. To jest całkiem ekscytujące, ponieważ, oczywiście, trzeba grać, że jesteś na wojnie, z tysiącami ludzi, zabijając na chwałę Rzymu.

Ellen Hollman (Saxa)

Pierwsze uśmiercenie: gdy Rzymianie najeżdżają obóz rebeliantów w „Zemście”, Saxa zdejmuje kilku wrogów, dzierżąc w dłoniach dwa sztylety

„O mój Boże, prawdopodobnie jednym z pierwszych, których zabiłam, był Josh (Randall), jeden z naszych niesamowitych kaskaderów” – opowiada Hollman. „To wielki Nowozelandczyk, ma jakieś 2 metry wzrostu. Nie złamałbyś go, choćbyś próbował, a wierz mi – próbowałam. Ale to było dość orzeźwiające. Zasmakowałam krwi i odtąd nic nie mogło mnie już powstrzymać.”

Nick Tarabay (Aszur)

Pierwsze uśmiercenie: zdradza plan Barki (Antonio Te Maioho), żeby samemu odzyskać wolność, a następnie go zabija

„Zabiłem Barkę i to było po prostu pyszne, ponieważ Aszur narodził się wtedy na nowo, jako osoba, którą zamierzał się stać, ze swoją wiedzą o jego prawdziwej sile, jako bardzo bystrego faceta.” – stwierdza Tarabay. „To było jak rytuał przejścia. I chociaż kochałem Antonio i nie podobało mi się, że mam go zabić, to ja na to: „No wiesz, koleś…”. Ale na ekranie wyglądało to świetnie, nawet, jeżeli wiele osób potem mnie za to znienawidziło.”

Śmierć: po długiej walce z Naevią traci głowę (dosłownie)

„Wiedziałem, że zbliża się koniec, bo poszedł na całość. Po jakimś czasie zaczyna ci brakować starych kątów i oto, co spotkało Aszura. I nawet w zaświatach nikt nie jest z nim. Zostaje zupełnie sam.”

A ty – czy jesteś gotowy na finał „Spartakusa”? I czyja śmierć w serialu najbardziej zapadła ci w pamięć?