Po rzezi następuje spokój. Świadomy, że brak zorganizowanego oporu świadczy o tym, że wyspa jest pochłonięta konfliktami wewnętrznymi, Aulus zmierza w kierunku sojuszu, aby uczynić zwycięstwo Rzymian w Brytanii o wiele łatwiejszym. Wysyła ambasadorów do Cantii i Regni, aby się dogadać. Król Pellenor, król Cantii, gwałtownie odrzuca rzymską próbę dyplomacji. Jego wiadomość zostaje otrzymana, a Rzym przesyła brutalną wiadomość. Kerra, córka Pellenora i nieustraszona wojowniczka, nie chce wykonuje polecenia ojca, aby nie rozmawiać sama z Aulusem w próbie zakończenia dalszego rozlewu krwi. Jednak jej czyny nie pozostają niezauważone. Żona Phelana i przyszła królowa Cantii, Amena, widzi Kerrę jako przeszkodę w jej wejściu na tron, i wykorzystuje swoją wiedzę, aby zasiać ziarno nieufności między Pellenorem a jego córką. Rzymskie negocjacje z królową Regni, zaciekłą Antedią, wydają się być bardziej owocne. Chociaż Antedia ma swoje własne wymagania. Tymczasem Aulus dowiaduje się więcej o Druidach — którzy radzą sobie z magią i rozmawiają z samymi bogami. Niezrażony strachem, że mity o wyspie zaczną zakorzeniać się w szeregach jego armii, dociera do przywódcy Druidów — tajemniczego Verana.