„Trust” sugeruje, że on sam może być zaangażowany we własne zniknięcie, przynajmniej na początku. Więc gdzie zabierze nas „Trust” w drugim sezonie?

„Pomysł jest taki, aby wrócić do lat 30., aby odkryć jak John Paul Getty I staje się tą wyjątkową osobą z tą wielką dziurą w swojej duszy” — powiedział producent wykonawczy i scenarzysta Simon Beaufoy w czasie zimowej trasy prasowej Television Critics Association.

Getty senior, w tej roli Donald Sutherland, miał bzika na punkcie swoich dzieci, i nie był pod wrażeniem ich osiągnięć, co odzwierciedlało to jak był postrzegany przez swojego własnego ojca. I, w młodszym życiu, Getty senior był też imprezowiczem.

„Jego matka była ciekawa. Zaufanie to Sarah C. Getty Trust, więc odpowiedzialność za wszystkie te biliardy jako kobieta w latach 30., 40., 50., miała wielką moc w tej rodzinie” — wyjaśnił Beaufoy.

Co do zamówienia drugiego sezonu przez FX, Beaufoy mówi: „To wszystko trwa”. FX „jest bardzo zadowolone” z pierwszego sezonu, powiedział, dodając: „Chciałbym zrobić” drugi sezon.

Pierwszy sezon serialu również różni się od filmu w tym, że pokazuje Getty’ego seniora w domu w Sutton Place, w Surrey, z jego wieloma kochankami, oswojonym lewem.

„Senior nie grał według niczyich zasad. Po co” — powiedział Beaufoy. Starszy Getty „nie miał empatii, ludzkich emocjo. Dla postaci Donalda, emocje to była zagadka” — mówi scenarzysta.

„Nie potrafił zrozumieć dlaczego ludzie nie reagują logicznie” radząc sobie z porywaczami jego wnuka. „Ludzie mówili, że był takim potworem, ale po prostu prowadził logiczną grę z porywaczami: ‚Będę negocjował jeśli zrobią to i potem otrzymamy rozsądną cenę’. Dla ludzi z wielkims erce, to jest przerażające, ale jeśli przyznasz, że on tego nie posiada”, to ma idealny sens.

Sutherland opisał postać jaką gra w projekcie FX jako „kalkulującego” człowieka, który był „matematykiem, lingwistą, genialnym facetem. Ludzie, którzy nie pasowali do tego go denerwowali”.

„To w końcu się opłaciło” — zauważył Sutherland o strategii negocjacyjnej swojej postaci z porywaczami. „Dostał wielkie zniżki” — dodał Simon, chociaż to kosztowało pięć miesięcy niepewności — i ucho wnuka.