Filmowe sequele w latach 80. spotkały się z kiepską odpowiedzią widzów i krytyków, nawet chociaż w „Psychozie II” Anthony Perkins powtórzył swoją rolę jako Norman Bates, a Vera Miles jako Lila Loomis. Remake Gusa Van Santa z 1998 roku otrzymał najgorszą odpowiedź ze wszystkich: nie tylko nie był sukcesem kasowym, po tym jak zarobił zaledwie 37 milionów dolarów na całym świecie w porównaniu z kosztami sięgającymi 60 milionów dolarów, to również eksperyment ujęcie-po-ujęciu reżysera został uznany za obrzydliwość przez krytyków.

Ale historia nie powstrzymała Carltona Cuse’a, do którego pięć lat temu odezwała się Bela Bajaria i Russell Rothberg z Universal TV, aby wskrzesić klasykę Hitchcocka dla A&E. Kerry Ehrin została sprowadzona do napisania serialu, a Cuse początkowo nawiązał współpracę przy projekcie.

„Jako scenarzysta, pewne pomysły działają na twój mózg i nie mogłem się powstrzymać przed tą historią we współczesnym czasie i dodaniem takich postaci jak brat Normana, a także umieszczeniem tego w mieście podobnym do ‚Miasteczka Twin Peaks’” — mówi Cuse. „Ale myślę, że zawsze pozostawaliśmy w cieniu filmu”.

Podobnie jak z dekonstrukcją Christophera Nolana i odbudową seriali o Batmanie, Cuse wierzył, że tutaj była podobna twórcza licencja z Normanem Batesem. Jeśli tutaj była klątwa, która wpłynęła na kolejne iteracje „Psychozy”, to prawdopodobnie Cuse i Ehrin ją zakopali., gdzie „Bates Motel” zdobył trzy nominacje do Emmy w czasie swojego żywota — jedną dla roli Very Farmigi jako Nory Bates w pierwszym sezonie — jak również trzy nagrody od krytyków telewizyjnych, w tym dla Farmigi i Freddiego Highmore’a jako Normana.

Biorąc pod uwagę awangardowe podejście do „Psychozy”, Cuse i Ehrin przygotowali połączenie serialu z klasycznym filmie w środku tego sezonu prowadząc aż do końca. Tutaj nie było korzyści, aby składać bezpośredni hołd Hitchcockowi (co dowiódł Van Sant), więc Cuse i Ehrin złamali zasady w odcinku „Marion” z zupełnie inną sekwencją pod prysznice i poszli wbrew standardowemu typowi blondynki u Hitchcocka poprzez obsadzenie Rihanny w kultowej roli Marion Crane, która żyje dalej biorąc pod uwagę jej emocjonalne powiązanie z Normanem. Finał według współtwórców nigdy nie miał kierować w stronę filmu.

„Tutaj była większa historia rozgrywająca się w większej części domu” — powiedziała Ehrin o łamaniu konwencji.

W „The Cord”, odcinku napisanym przez Cuse’a i Ehrin oraz wyreżyserowanym przez Tuckera Gatesa, wreszcie widzimy jak syn kładzie się obok swojej ukochanej, martwej matki.

„Zawsze opowiadaliśmy niekonwencjonalną historię miłosną w centrum serialu między Normą a Normanem” — mówi Ehrin. I biorąc pod uwagę tę współzależną miłość, zakończenie pokazujące Normana przy życiu i samego nigdy nie było rozważane.

„Jeśli trzymasz broń przy naszych głowach w pierwszym sezonie, i zmuszasz nas do najlepszych domysłów odnośnie tego jak ten serial się zakończy, wiedząc, że musimy zabić Normę, prawdopodobnie powiedzielibyśmy, że to było nasze zakończenie” — dodaje Ehrin.

W centrum finału, Norman prowadzi byłego szeryfa i męża Normy, Alexa Romero do jej ciała pochowanego w zaśnieżonym lesie. Romero jest zdziesiątkowany widząc jej ciało, i uderza chłopaka. Chce go zabić, ale bójka kończy się jak Norman uderza kamieniem w głowę Romero.

Czy Romero musiał umrzeć?

„Próba Romero, aby zabić Normana jest rzeczą, której nie chciałaby Norma, a od jej grobu powinien zaopiekować się Normanem” — dodaje Ehrin. „Jakby Romero zabił Normana, to zaburzyłoby miłość jaką darzył Normę, ale złość wzięła nad nim górę i się zatracił”.

Póżniej Norman dzwoni do swojego brata, Dylana (Max Thierot), który próbował przez cały sezon tego, aby jego młodszy brat poszedł do szpitala psychiatrycznego. Norman macha białą flagą i zaprasza Dylana na kolację, aby mogli się pojednać. Przed wejściem do domu, Dylan mówi najnowszemu gościowi w motelu, aby uciekał odkąd jego brat to szaleniec. Po wejściu do jadalni, Dylan jest w szoku jak widzi martwe ciało swojej matki przy stole. Kulminacja kolacji sprowadza na myśl zakończenie „Hannibala” Ridleya Scotta, gdzie Clarice Starling (Julianne Moore) budzi się, aby odkryć jak dr Hannibal Lector smaży mózg jej współpracownika (Ray Liotta) i pożywia się nim. Jednak kulminacja w „Bates Motel” nie była taka makabryczna.

„Tutaj nie było żadnego czynnika grozy” — mówi Ehrin o zakończeniu — „ale to najbardziej bolesny scenariusz, gdzie Dylan mógł wejść, a tutaj był Norman szalenie próbujący ożywić ich życie razem. Carlton i ja skierowaliśmy się w ten bolesny moment”.

„Musisz się poddać i znajdziemy dla ciebie pomoc” — Dylan mówi ze łzami w oczach do Normana.

„Nie mogę pozwolić, aby mi ją zabrali” — mówi Norman do swojego brata, idąc w jego stronę z nożem zabranym z „Psychozy”. Ale Dylan przyszedł tutaj z bronią. „Nie proś mnie, abym to zrobił” — mówi zanim strzela do Normana. W finałowym ujęciu serialu, widzimy jak motel Batesów jest na sprzedaż, z potencjalnym kupcem.

Więc biorąc pod uwagę to jak „Bates Motel” pozostawiło drzwi otwarte na rozszerzenie świata Hitchcocka, czy możemy spodziewać się kolejnego serialu zbudowanego wokół „Rear Window, North By Northwest” albo innej klasyki od mistrza trzymania w napięciu?

Ehrin przyznaje, że „filmu Hitchcocka proszą się same o rozszerzenie w telewizji, ponieważ w tak wielu z nich to pozostaje otwarte w sposób w jaki zostały stworzone. Jeśli myślisz o postaci Jimmiego Stewarta z ‚Vertigo’, tutaj są pewne szalone rzeczy, które mają miejsce. To cenna kopalnia do wykorzystania jeśli masz właściwych ludzi, którzy tego dokonają; to o kopaniu w tych postaciach i wszystkich tych rzeczach, na które Hitchcock nie miał czasu [w swoich filmach]”.

Cuse mówi stanowczo: „Nie mam planów przerabiania żadnego z filmów Hitchcocka. ‚Bates Motel’ był wyjątkiem, i sposób w jaki projekt ewoluował, to nie miało stać się większą serią”.