„Mieliśmy tak wiele planów” — mówi producentka wykonawczy Julie Plec — „i co mnie ekscytowało to, że pośrodku mojej rozpaczy, tutaj jest belgijska spółka, która stworzyła drugi sezon serialu, więc możemy oglądać jak ich historia jest kontynuowana. Może teraz więcej ludzi obejrzy ich serial kiedy już nie mogą oglądać naszego”.

„Naprawdę chcieliśmy spędzić sezon radząc sobie z codziennością społeczności stworzonej wewnątrz kordonu, gdzie czuje się jakby to mogło nigdy się nie skończyć i naprawdę zbadać tę społeczność jak w zasadzie są pozostawieni na śmierć” — dodaje Plec. „I potem planowaliśmy zbudować naprawdę zdradziecką konspirację poza kordonem, która Leo Green miał ścigać w wielkim stylu jak w filmie ‚Wszyscy ludzie prezydenta’ jak jest połączony z początkami wirusa wracając do wielkiej firmy farmaceutycznej. Chcieliśmy zobaczyć jak to jest dla Lexa, gdzie kończy w społeczności, gdzie Jake naprawdę, w każdym calu, był burmistrzem i jaki konflikt powstałby między tymi dwoma przyjaciółmi. Chcieliśmy zobaczyć Jane jako opiekuńczą mamusię społeczności jak widzimy, że ludzie zaczynają eksperymentować z tym jak mogą komunikować się, mieć radio, próbują wysłać wiadomość, jak będą edukować swoje dzieci? Jak biedna Quinton będzie jako nastolatka dorastająca w tej społeczności? Co z innymi dziećmi? Czy sprawiają problemy? Mieliśmy wiele planów. Jestem bardzo smutna, że nie będziemy w stanie opowiedzieć tych historii”.

„Mieliśmy konflikt w szpitalu” — kontynuuje.” Jak cała społeczność czeka, aż wirus wyginie, wiedząc, że nie będą wolni aż tak się nie stanie, dr Cannerts pojawia się ze sposobem na ratowanie ludzi, nawet chociaż mają symptomy. Więc tutaj jest wiele osób, chorych i zdolnych rozprzestrzeniać wirus, których musi utrzymać przy życiu i zdrowiu, ale nadal są zainfekowani. Nagle ci ludzie, którzy po prostu dwadzieścia dni temu buntowali się, że zostali umieszczeni w kordonie znajdują się poza nim ze swoim własnym miejscem w strefie, aby mogli potencjalnie uniknąć infekcji od ludzi ze szpitala. Więc mieliśmy pewnego rodzaju wielkie kukułcze gniazdo: szpital wypełniony chorymi i umierającymi ludźmi kontra społeczność ludzi, która próbuje trzymać się i przetrwać poprzez znalezienie sposobu na komunikację, wprowadzenie prawa i znalezienia żywności oraz tego jak uczyć swoje dzieci i być intymnie ze sobą — wszystkie te rzeczy musisz mieć jak utknąłeś gdzieś i nie wyjdziesz w najbliższym czasie”.