Frankie pracuje jako asystentka dentystyczna, a jej opanowany mąż, Mike, jest menadżerem w miejscowym kamieniołomie i jej sardonicznym partnerem w codzienności, którą jest wychowywanie ich średniej — tak, na pewno średniej — rodziny.

W tym roku dzieci zostają wyrzucone ze swojej strefy komfortu i radzą w nowych sytuacjach, a nie tych do których przywykli — co może być bardzo pocieszające dla Frankie i Mike’a albo i nie.

Radząc sobie ze zmianami i zabierając kolacje z fast-foodów zjadanych przed telewizorem, Frankie i Mike wychowują swoje dzieci z miłością, humorem i solidną praktycznością z środkowego zachodu. Axl, najstarszy, jest sportowcem, który zaczyna swój ostatni rok na studiach dzięki stypendium sportowemu. Mieszka blisko kampusu w Winnebago ze swoim przyjacielem i kolegą z zespołu, Hutchem, i cichym graczem Kennym. W lecie, Axl znalazł miłość swojego życia, April, miejscową dziewczynę z Orson, i jest nią tak urzeczony, że planuje zabrać ją na spotkanie z rodzicami. Potem tutaj jest zawsze optymistyczna Sue, ich wyjątkowo zwykła córka, która nawala we wszystkim z wielką pompą. Nadal mieszka w zniszczonym pokoju w akademiku ze współlokatorką Lexie i zaczyna drugi rok studiów na tym samym kampusie co Axl. I nadal umawia się z Jeremym, aktywistą na kampusie. Ale w lecie, Sue zyskała aktorskiego bakcyla jak pracowała w Dollywood, więc jest zdeterminowana, aby zostać kolejną wielką gwiazdą i zmienia swój główny kierunek na teatr. I wreszcie tutaj jest Brick, ich dziwny syn, teraz chodzący do szkoły średniej. Nadal umawia się z równie dziwną Cindy, ciągle czyta, szepcze i „krzyczy” do siebie, jak również bezpardonowo maszeruje w rytm swojej własnej perkusji. Ale nowa szkoła okazuje się być szansą na nowy start i może nie być uważany za dziwne dziecko. Więc Brick wyrusza na misję, aby dopasować się do swoich rówieśników — i to nie jest prosta sprawa.

Jak Axl i Sue są poza domem, Frankie i Mike nadal znajdują się w coraz bardziej pustym gnieździe, co pozwala im nadal zmniejszać rodzicielskie obowiązku — mając nadzieję, że to jest nadal łatwiejsze do powiedzenia niż wykonania — jak rodzicielstwo nigdy nie przejmuje się tym, gdzie są twoje dzieci. Równoważenie wychowania dzieci i pracy nigdy naprawdę nie staje się łatwiejsze — staje się po prostu inne.

Ich zabawne zmagania są kontynuowane, ale przez cało to szaleństwo wyłania się kochająca rodzina.