Za chwilę, będziemy chcieli usłyszeć co myślisz o półgodzinnej komedii. Ale najpierw, szybkie przypomnienie:

Patrick Stewart gra Waltera, który jest w zasadzie anty-Picardem: pijanym, popapranym mężczyzną, który pojawia się przed milionami w wiadomościach kablówki każdego wieczora, ale ledwie może zapiąć swoją własną koszulę bez pomocy swojego (podobnie pijanego) lokaja/kumpla z wojny, Harry’ego.

Spotykamy Waltera jak pije w barze, coś gada do barmana i lekceważy granie na czas pianisty — Brenta Spinera, hołd do „Star Treka: Kolejne pokolenie” — zanim wsiada do swojego samochodu, będąc na haju/bardziej pijany i zabiera transseksualną dziwkę o imieniu Gisele.

Krótka, ale napięta interakcja z policją z Los Angeles później, Walter ma wielkie problemy ze swoimi szefami w stacji kablowej. Rozwiązanie stacja na jego koszmar PR obejmuje przejście przez niego terapii (komik Richard Lewis gra dr Weissa); rozwiązanie Waltera obejmuje go przeprowadzającego wywiad ze sobą w jego programie — plan, który idzie jeszcze bardziej nie tak, kiedy przyjmuje za dużo narkotyków i odpływa na planie.

Po drodze, spotykamy załogę Waltera, która obejmuje producentką wykonawczą Rosalie (w tej roli Jacki Weaver, „Poradnik pozytywnego myślenia”), neoficki producent segmentu Martin (Karan Soni, „Betas”), starszy producent Jim (Trimm Sharp, „Enlightened”) i starsza producentka Celia (Dolly Wells, „Doll & Em”).

Infantylne wybryki Waltera są źródeł serialowej komedii, chociaż w przyszłych odcinkach, jego podwładni znajdą się w swoich własnych tarapatach. I oglądanie jak Stewart gra swoje przeciwieństwo jest prawdziwą ucztą; im gorsza sytuacja Waltera się staje, tym lepszy jest Stewart.

Teraz chcemy wiedzieć co myślisz. Oceń premierę serialu „Blunt Talk” i napisz w komentarzu swoje zdanie o nowej komedii.