Oczywiście, jak szybko się dowiadujemy, również zyskał kilka szczególnych sensorycznych prezentów tego feralnego dnia.

Lata później, dorosły Matt (Charlie Cox) prosi o wybaczenie w konfesjonale - nie za to co zrobił, ale za to co zamierza zrobić. Kolejny raz jak go widzimy to jest cały w obcisłym czarnym kostiumie, nosząc maskę z wypustkami na oczy, kiedy walczy z handlarzami ludzi na ulicach nowojorskiej dzielnicy Hell’s Kitchen. Wykorzystując umiejętności mieszanych sztuk walki z elementami chwytów ninja, alter ego Matta, Daredevil, jest niepodobny do innych superbohaterów: nie jest tutaj, aby ratować świat, ale ratować swoją dzielnicę.

Za dnia, Matt jest początkujący adwokatem, wraz z jego partnerem/najlepszym kumplem Doggym Nelsolnem (Elden Henson, „Igrzyska śmierci”). Ich pierwsza klientka, Karen Page (Deborah Ann Woll z „Czystej krwi”) jest niesłusznie oskarżona o morderstwo - super-zmysły Matta odczytują bicie jej serca jak wykrywacz kłamstw. Tymczasem chłodno kalkulująca prawa ręka nadal tajemniczego, nie wymawianego głośno przestępczego „Kingpina”, próbuje wmanewrować ją w morderstwo. Karen musi sobie zapewnić większa obronę niż mogą dostarczyć jej Nelson i Murdock.

Tłumaczenie: Potrzebuje pomocy Daredevila.

Zapomnij o wersji Bena Afflecka, jeśli już tego nie zrobiłeś. Wraz z idealnym castingiem, dużą ilością materiału z uznanej komiksowej serii, uliczny dramat z naturalnym stylem estetyki „Taksówkarza” i zaskakującymi scenami walki na równi z filmami Marvela, „Daredevil” ma potencjał, aby stać się jedną z najlepszych adaptacji telewizyjnych komiksu o superbohaterze. (Napisaną przez Scotta Huvera).

Zgadasz się? Nie końca? Po trochu? Oceń odcinek premierowy i napisz swoje myśli w komentarzu poniżej.