Podczas gdy w zeszłym tygodniu miałam problem ze skoncentrowanymi na dzieciach retrospekcjami, tym razem nie mam dość historii z akceleratorem cząstek. W zasadzie prawie zaczęłam żałować, że serial nie rozpoczął się dzień lub dwa przed wydarzeniem, chociaż podejrzewam kilka retrospekcji jeszcze przed nami – Cisco na przykład ma więcej do opowiedzenia o poświęceniu Ronniego Raymonda – do dodania.

Kiedy Barry walczył z najlepszym złoczyńcą tygodnia do tej pory – więzień z celi śmierci, który może się zmienić w toksyczny gaz, ale jest również odpowiednio ciekawy/groźny w ludzkiej formie – dowiedzieliśmy się jak w tę noc, kiedy uruchomiono akcelerator cząstek narzeczony Caitlin/inżynier S.T.A.R. Labs, Ronnie odważył się wejść do brzucha nieprawidłowo działającej bestii, żeby upewnić się, że wybuch będzie przemieszczał się w górę, a nie w bok. Ale przy okazji naprawiania tego błędu Ronnie poświęcił się, kiedy wszystko co mógł zrobić Cisco to patrzeć przez drzwi na zamkniętą komorę.

Te retrospekcje ujawniły jak solidną obsadę zebrał razem „Flash”, kiedy Danielle Panabaker pokazała taką głębię emocji rozpaczy Caitlin, kiedy mówi: „Nie chciałam, żeby był bohaterem; chciałam, żeby był moim mężem”. Podobnie, Carlos Valdes pokazał nam, że tak jak może być roztrzepany i nadawać złoczyńcom przezwiska, tak również może odczuć ponurą stratę.

Wiedząc to, co wiemy o aktualnym losie Ronniego, w połączeniu z faktem ze Victor Garber nie pojawi się wcześniej niż w środku sezonu, jest więcej do opowiedzenia tutaj. Czy to jest to, do czego zmierzał Cisco zanim przerwała mu Caitlin? Czy on wie więcej na temat tragicznego doświadczenia Ronniego?

A jest jeszcze Jesse L. Martin, tak poruszony, kiedy Joe złożył niezapowiedzianą wizytę w więzieniu ojca Barry'ego, żeby przyznać, że był w błędzie tak długo czas. Ale co ważne, Henry Allen zauważa, żę Joe zawsze wierzył w Barry'ego.

Mówiąc o Henrym (granym przez oryginalnego telewizyjnego Flasha, Johna Wesley'a Shippa) jak zabawnym było widzieć, jak jego wzrok spoczywa na „czerwonej smudze” w obszarze wizytacyjnym. Uwielbiam to, jak Barry wprawił w wibracje swoją twarz, żeby ukryć swoją tożsamość przed ojcem. (Jednak anegdota Henry'ego o pierwszych krokach Barry'ego kiedy był dzieckiem była bezbłędna.)

Gdzie indziej w tej godzinie Iris przyznała się ojcu do romansu z detektywem „Ślicznym Chłopcem” Eddiem Thawne, tylko po to, żeby mogła sobie przypomnieć jak dobre są zdolności detektywistyczne Joe. Teraz, czy to ja, czy może Eddie wyglądał na nieco poirytowanego w tej scenie, kiedy wyglądało na to, że Iris da mu kosza? Za krótko, żeby stwierdzić!

Oczywiście, największa odsłona tej nocy przyszła z bonusem, kiedy dr Harrison Wells – podziwiając rozwieszony super-strój Barry'ego – wrócił wspominaniami do awarii akceleratora cząstek i jak obserwował w swoim sekretnym pokoju przez monitoring jak w Barry'ego uderza piorun w jego domu. „Piorun cię wybrał” w rzeczy samej.

GODNE ODNOTOWANIA I INNE ZABAWNE RZECZY:

* Najwyraźniej podróżujący w czasie Wells powiedział „Czuję się jakbym czekał na ten dzień od wieków”.

* Wyświetlacz na kinie pokazywał Niebieskiego Diabła i Ritę Farr (aka Elast-Girl).

* Caitlin (której przeznaczeniem jest zostać Killer Frost) powiedziała o swoim narzeczonym Ronniem (którego przeznaczeniem jest zostać Firestormem): „Mówił, że jesteśmy jak ogień i lód”.

* „Które to jest północne skrzydło?” „To, w którym podają Wilkie Burgery... jadam.”

* „The Mist!”

Jakie są twoje przemyślenia na temat tego odcinka? I czy ktoś chce dołączyć, żeby zrobić porównanie do „Gotham”?