Więc dla ciebie i mnie, czerpanie inspiracji z informacji zawartych w jednej z piosenek jakiegoś barda nie wydaje się brzmieć jak plan na sukces, ale również nie zostaliśmy cofnięci w czasie, oskarżeni o szpiegostwo i zmuszeni do korzystania z nocnika. Wszystko co mówię to, jeśli pani Randall panna Beachamp myśli, że natknęła się na sposób powrotu do lat 40. XX wieku, to kto z nas może powiedzieć: "Och, to nie jest najlepszy pomysł, moja droga"?

Parafrazując Franka, biada tej osobie, która znajdzie się między Claore i tym co sobie wymyśliła w głowie. Więc zróbmy krok w bok i zobaczmy co się wydarzyło w "The Way Out".

ATAK PANI FITZ | Po retrospekcji Claire i Franka w czasie wojny - chce poprosić o przysługę, aby zostali przydzieleni do tego samego miejsca, a ona myśli, że to jest niesprawiedliwe dla wszystkich żołnierzy, który nie mogą pociągnąć za żadne sznurki, a potem on uroczo zwraca uwagę na jej upór - spotykamy się z Claire w XVIII wieku jak pani Fitz pomaga jej w kąpieli.

Claire wydaje się zupełnie osamotniona... co jest jedynym wytłumaczeniem na szaleństwo, które następuje. Zaczyna ujawniać swoją historię, prawdziwą historię, mówiąc takie rzeczy jak, że Frank "się jeszcze nie urodził", "Wydaje mi się, że cofnęłam się w czasie" i "Nie jestem angielskim szpiegiem. Pochodzę z przyszłości". Starsza kobieta nie przyjmuje tego dobrze - "Precz, zły demonie!" - krzyczy - i właśnie jak zastanawiałam się dlaczego do diabła serial postanowił umieścić te scenę w narracji, widzimy, że to był po prostu produkt umysłu Claire, kiedy pani Fitz czesała jej włosy. (Uwaga: Ufff).

Fitz plecie coś o nadchodzącym Zgromadzeniu, kiedy wszyscy mężczyźni z klanu pojawią się w zamku Leoch, aby wypowiedzieć swoją lojalność wobec Columa. Mówiąc o głowie klanu, staje się o wiele bardziej rozmiłowany w Claire i jej obecnością w zamku po tym jak wykorzystuje pewną magię przy masażu jego skręconych bóg i udręczonych plecach. Ta sesja zapewnia jej zaproszenie, aby posłuchać zamkowego barda, jako gość Columa, tego wieczora.

WINO, KOBIETA I PIOSENKA | Koncert jest miły i w ogóle, ale jestem bardziej zainteresowana tym co dzieje się na widowni. Po pierwsze, Claire i Laoghaire - dziewczyna, którą Jamie uratował przed pobiciem w poprzednim odcinku - formalnie się spotkały. Potem, kiedy pan NieMacTavish sam pojawia się, aby usiąść z nimi, nie wyraża zainteresowania próbami Claire, aby zauważył piękną nastoletnią blondynkę obok niego. (Uwaga: Inteligentny człowiek).

Widząc jak mocne wino Claire wypiła, Jamie chce zapewnić jej bezpieczeństwo w jej gabinecie, gdzie wyglądają bardzo ładnie razem. Chociaż jest nietrzeźwa, zatrzymuje go przed odejściem oferując sprawdzenie rany jego ramienia. Boże łaskawy, ta dwójka nie mogła wyglądać bardziej seksownie. Ostatecznie odchodzi, a ona oddycha powoli. Tak, jestem właśnie tam z tobą, Claire.

Pomimo swojego pozornego braku zainteresowania młodą Laoghaire, Claire później dostrzega Jamiego całującego dziewczynę w alkowie, przez co dokucza mu w czasie posiłku. Dwie rzeczy: 1) Caitriona Balfe i Sam Heughan wymiatali w swawoli Jamiego i Claire, i 2) Murtagh zupełnie widzi twoje łagodne kpiny, Claire, i ma coś o powiedzenia o romantycznych perspektywach Jamiego: "Potrzebuje kobiety, nie dziewczyny, a Laoghaire będzie dziewczyną aż do pięćdziesiątki". Jak Claire wygląda na skarconą, jej głos przyznaje, że była zazdrosna o intymność jaką zobaczyła między Jamiem a blondynką. Oczywiście w sposób związany z brakiem Franka...

EGZORCYZMY I UCIECZKI | Kolejnego dnia, kiedy zbiera rośliny z Geillis, Claire dowiaduje się, że siostrzeniec pani Fitz został opanowany przez to samo "zło", które zabiło syna pokojówki Columa. Okazuje się, że obaj chłopcy próbowali udowodnić swoją męskość przez zjedzenie pewnej (ku ich niewiedzy) trującej rośliny, a podanie antidotum przez Claire - chociaż udane - jest postrzegane jako uprawianie czarów przez mizoginistycznego miejscowego księdza. (Uwaga: Czy ktoś może zrobić mi na drutach przepiękny szalik jaki Claire nosiła w tej scenie?)

XX-wieczne poczucie sprawiedliwości przez Claire nadal jest urażone, kiedy, w czasie wizyty w domu Geillis w mieście, chłopiec, który przyznał się do kradzieży zostaje ukarany przez przybicie ucha do słupa na publicznym placu. (To łagodny wyrok, tak przy okazji). Nieoczekiwane przybycie Jamiego zarówno wydostaje Claire z konieczności odpowiedzi na wścibskie pytania Geillis i pomaga uwolnić jej chłopca przez atakiem bólu i upokorzeniem.

Wracając na zamek, po ubraniu pewnych ocieplaczy na ręce, które nie mogą prawdopodobnie zapewnić im ciepła, ale nie obchodzi mnie to, nadal ich chcę, Claire zostaje zbita z tropu jak dowiaduje się, że Colum jest pod wrażeniem jej zdolności leczniczych, że planuje zatrzymać ją tutaj na wiele dłużej.

Strapiona, zatapia swe smutki i uczestniczy w koncercie tej nocy, gdzie Jamie tłumaczy jej słowa piosenki. Ożywia się jak ludowa pieśń mówi o kimś kto zagubił się w czasie, a potem powrócił do domu. "Muszę uciec z zamku Leoch i dostać się do kamieni tak szybko jak to możliwe, albo umrzeć próbując to zrobić" - mówi głos Claire. Ech, wpadłabym na o wiele gorszy plan po kilku kieliszkach wina....

Teraz, twoja kolej. Co myślisz o tym odcinku? Czy masz myśli odnośnie nie tak subtelnego przepytywania Geillis? Czy zaczynasz mieć słabość do stałych, wysłanych przez Dougala towarzyszy Claire? I poważnie: Czy ktoś może mi zrobić ten szalik na drutach i/lub te ocieplacze na ręce? Pamiętajcie, aby nie ujawniać spoilerów z książek w komentarzach!