Przed wyjazdem z Izraela, Przemek ostatni raz spotyka się z Markovitzem. Odwiedza naukowca w jego domu i błaga o szansę dla Ludmiły.

- Mam przy sobie wszystkie zdjęcia i wyniki!

Młody lekarz spogląda z nadzieją na profesora. Jednak Markovitz kręci głową:

- Pańska przyjaciółka nie została zakwalifikowana do mojego programu klinicznego, ponieważ nie przeszła leczenia radioizotopowego. Wysłaliśmy odpowiedź z takim właśnie zaleceniem.

- Wiem. Ale w tym przypadku leczenie radioizotopowe nie wchodzi w grę. Naświetlania ją zabiją. Gwałtowny rozpad guza zniszczy wciągnięte w naciek naczynia i spowoduje krwotok. Jedynie pan może jej pomóc!

W głosie Przemka słychać desperację. I profesor w końcu się poddaje.

- Ma pan zdjęcia?

- Byłem przy operacji. Wiem dokładnie, jaki jest stan pacjentki - Zapała szybko wyciąga z teczki wyniki badań. - Proszę, niech pan jej pomoże!

- Oczekuje pan, że uwierzę panu na słowo?

- Nie wiem. Ale właśnie dlatego musiałem porozmawiać z panem osobiście. To ostatnia szansa.