Gabaldon niedawno powiedziała, że jej agent zachęcał ją, aby reklamowała swoją pierwszą książkę "Outlander" jako powieść romantyczną, nawet chociaż to również podpada pod historyczną fikcję, science fiction, a także inne gatunki. Pomysł był takie, że kiedy bestsellerowe powieści science fiction sprzedają się zazwyczaj w liczbie 50 tysięcy egzemplarzy, to romanse mogą osiągną sprzedaż na poziomie 0,5 miliona. Więc Gabaldon poszła na kompromis ze swoim wydawcą: zgodziła się na ujęcie tego jako "Romans", ale jeśli książka sobie dobrze poradzi to wtedy określą ją jako "ogólną fikcje".

Całkowicie rozumiem impuls: uczciwie czy nie, "romans" zdaje się sugerować, że książka leży na półce obok tego faceta. W związku z tym to prawdopodobnie nie przemówi do bardziej intelektualnych czytelników.

Więc wyobraź sobie moje zaskoczenie, kiedy scena seksu była tym co rzeczywiście sprawiło, że wziąłem "Outlander" na poważnie.

Scena rozpoczyna się w 1945 roku, tuż po tym jak II wojna światowa się zakończyła. Claire Randall (Caitriona Balfe) i jej mąż Frank (Tobias Menzies) są zajęci, aby pozbierać ich małżeństwo do kupy. Oboje pochodzą z naukowych środowisk - ona jest botanikiem, a on historykiem i dawnym oficerem wywiadu - i właśnie przetrwali dość długą rozłąkę w czasie wojny. Próbują ponownie rozpalić ich romans przed wspólne poszukiwanie przodków Franka, odwiedzając historyczne tereny na szkockich wzgórzach, które mogą powiedzieć im coś więcej o jego rodzinie. Kiedy zwiedzają opuszczony zamek, Claire żartuje, że "troll lub ich dwójka" mogli żyć tutaj, chociaż Frank twierdzi, że trolle nie żyją w parach, ponieważ są samotnymi stworzeniami. "Szkoda" - mówi Claire, uśmiechając się zalotnie. "Wszystko to, a nie mają nikogo, aby się tym dzielić". Patrzy na nią, chwytając uśmiech. "Jesteś trochę brudna" - mówi, w najbardziej dwuznacznej sytuacji. "Możesz dać mi kąpiel" - odpowiada.

Co się dzieje dalej? Frank wędruje pod spódnice Claire, mówiąc: "Dlaczego pani Randall, wierzę, że zostawiłaś swoją bieliznę w domu". I potem, po prostu powiedzmy, jak New York Times taktownie to ujął, angażują się w seksualny akt, który "niekoniecznie jest tym czego mógłbyś się spodziewać w scenie umiejscowionej tuż po II wojnie światowej". Według Timesa, kobietom to się spodobało: W czasie pokazu w Nowym Jorku, Mike Hale napisał: "kobiety na widowni głośno wyraziły swoją aprobatę".

Scenarzysta i producent "Outlander", Ron D. Moore, wiedział co zrobił z tą sceną. "Zgaduję, że chciałem pokazać Claire jako osobę wyzwoloną seksualnie i posiadającą swoje własne apetyty i pragnienia" - powiedział. Co ma sens: ona jest tą, która wykonuje pierwszy ruch, mówiąc Frankowi czego chce (nawet usuwając swoją własną bieliznę przed czasem!) , więc jest również tą, która jak widzimy się tym cieszy.

Oczywiście sceny seksu, które skupiają się wyłącznie na kobiecie są nadal ogólnie postrzegane jako tabu. W dokumencie "This Film is Not Yet Rated", Kimberly Pierce, która wyreżyserowała "Chłopaki nie płaczą", ujawnia, że MPAA przyciskało ją, aby wycięła podobny seksualny akt z jej filmu, aby powstrzymać umieszczenie filmu w kategorii od osiemnastu lat, nawet chociaż brutalne morderstwo pod koniec filmu zostało zaakceptowane w ramach powyżej siedemnastu lat za zgodą rodzica. Pierce wierzyła, że MPAA szczególnie nie czuła się komfortowo z ujęciem, które nie obejmowało w ogóle żadnej nagości - to było zbliżenie na ekstatyczną ekspresję Brandona Teeny - ponieważ to było jasne odejście od bardziej tradycyjnych scen seksu, które miały wyraźny punkt końcowy jako swój cel. Może dlatego to czuje się dość radykalnie, że kamera obraca się w górę w czasie sceny seksu w "Ouutlander", abyśmy mogli zobaczyć twarz Claire.

Czy wspomniałem, że cała scena ma miejsce bez usunięcia jakiegokolwiek elementu odzieży Claire? To jest dalekie od wielkiej kawalkady podskakujących cycków w "Grze o tron". To może być o jej ciele, ale jesteśmy równie skupieni na jej umyśle. To nie przypadek, że tuż zanim Frank wędruje w górę spódnicy Claire, pyta ją kto mieszkał w tym zamku. Musiałaby mieć pewną wiedzę o historii z XVIII wieku, aby odpowiedzieć. Jej intelekt jest główną podnietą tutaj. To jest miłosna historia między równymi sobie. I to szczególnie istotne odkąd Claire ma się przenieść w czasie, do mizoginistycznego społeczeństwa, które istniało na długo przed tym jak kobiety zyskały prawo głosu - czy, w tym względzie, prawda do żądania kąpieli.

Oczywiście, mózg Claire może być ważny tutaj z innego powodu. Jak Amy Wilkinson napisała w swoim podsumowaniu: "Co czyni jeszcze bardziej intrygującym ten moment to, że to nie zostało ujęte w źródłowym materiale Gabaldon. W rzeczywistości - i bez zdradzania zbyt wiele dla tych, którzy nie czytali książek - autorka ujawnia w późniejszym rozdziale, że Frank nigdy nie wykonał tego szczególnego seksualnego aktu na Claire". Teraz, Gabaldon wydaje się to kwestionować, a ja nie czytałem nigdy książek, więc mogę się mylić. Ale to jest możliwe, że ta scena tylko istniała w głowie Claire? Jeśli tak, to czuje się jako ostatecznie radykalny ruch. Nie tylko widzimy scenę z perspektywy Claire; rzeczywiście widzimy coś co zostało całkowicie stworzone przez jej wyobraźnię. To scena seksu, w której zaangażowany mężczyzna nawet nie musi uczestniczyć! Jakiego lepszego znaku kobiecej niezależności potrzebujesz?

Nie twierdzę, że wszystkie sceny seksu powinny być w pełni ubranymi feministycznymi rozprawami. Potrafię docenić staroświeckie brutalne obcałowywanie się jak każdy inny, a podejrzewam, że "Outlander" może pluskać się w bardziej tradycyjnych schadzkach później w tym sezonie. Wszystko co mówię to, że mam nowe uznanie dla tego tak zwanego "romansu" i nową nieufność, że każdy dramat, który pokazuje piersi nie może być również inteligentny.