Pierwsze dwa odcinki serialu zostały pokazane na Festiwalu Filmowych w Venice zostały bardzo dobrze przyjęte w wielkiej sali, a recenzje były dobre. Konferencja prasowa odbywała się przy pełnej sali.

Serial śledzi Lenny’ego/Piusa (Law) jak próbuje osiąść w Watykanie. Jest raz bezwzględny, knujący, wrażliwy, niepewny, współczesny, staromodny — i uroczy. To jest jasne od samego początku, i jak mówi w zapowiedzi, jest pełen sprzeczności.

Jan Law mówi, Leny i Pius to dwie osoby. „Paolo przypominał mi nieustannie, że historia była o człowieku, który okazuje się być po prostu papieżem… To prawie tak jakby postać papieża Piusa XIII jest rolą, którą Lenny rozgrywa poprzez swoje własne dylematy”.

Z „Young Pope”, zdobywca Oscara („Wielkie piękno”)  ma swój pierwszy projekt w telewizji. Cudowny miniserial, który wyreżyserował w swoim popisowym stylu i który również współtworzył, jest wspaniałą rzeczą do oglądania i obejmuje doskonałe występy obsady — Law otrzymał dobre recenzje. To również ma sprawiedliwy udział dziwnych elementów, w tym odniesienia do klasycznego Antonioniego, hawajskie klapki, zakonnice grające w football — i kangura. I tutaj jest dużo palenia.

Obrady rozpoczynają się od niepokojącego ujęcia kopca tego co wydaje się być śpiącymi niemowlętami jak Pius wypełza spod nich w pełnym rynsztunku i pojawia na Piazza San Marco w Wenecji. Kiedy oczywiście jesteśmy w śnie tutaj, pierwsze kilka minut bez słów, które następują sprawiają, że zastanawiasz się czy to jest prawdziwe czy wyobrażone.

Jednym z pierwszych zaleceń Piusa to sprowadzenie siostry Mary (Diane Keaton), zakonnicy, która go wychowała, do Watykanu. To wywołuje poruszenie wśród kolegium kardynałów, szczególnie fantastycznego Silvio Orlando jako kardynała Voiello. Orlando, który mówi po włosku i angielsku w wyróżniających się chwilach odcinka, powiedział dziennikarzom, że chciałby podziękować „pół tuzinowi trenerów dialogu, którzy pomagali mu w czasie tego doświadczenia”.

Pius zaprzyjaźnia się z pewnymi watykańskimi księżmi i zniechęca do innych. Na przykład, werbuje spowiednika, aby zgłaszał się do niego z grzechami, z których się mu zwierzył.

Sorrentino został zapytany czy słyszał myśli kościoła o serialu. „Watykan prawdopodobnie nie miałby nic przeciwko, jeśli byliby na tyle cierpliwi i zobaczyu aż do końca, aby ujrzeć, że po prostu badamy z szczerością sprzeczne i fascynujące aspekty. Tutaj nie ma uprzedzeń”.

Przenosząc się do telewizji, powiedział, że to „nie było traumatyczne, ale również nie tak łatwe. To jest bardzo trudne, ale ekscytujące. Kiedy pracujesz z bardziej szerokim czasem, masz możliwość zagłębienia się bardziej i możesz pozwolić sobie na dygresje, czego nie możesz pokazać w kinie. Musiałem wziąć pod uwagę jak różne części historii utrzymać razem o wiele częściej niż w przypadku jak robisz zwykły film. Chciałem skupić się na siłach narracji. Nie masz chwil wysokiej syntezy jak w filmie, więc to właśnie to co przeniosłem z kina do tego serialu. To długi film”.