Przed kolejną rozprawą, Dorota zgadza się na spotkanie z mediatorką. Jednak wcale nie zamierza ratować małżeństwa.

- Nie dbałeś o mnie. Zawsze ważniejsza była dla ciebie twoja matka albo Kostek. Ja i Franek byliśmy na samym końcu!
W gabinecie, Jeleniowa posyła mężowi ostre spojrzenie. Jednak Michał się nie poddaje…
- To nie prawda.
- Nie oszukuj się! Zawsze żyłeś w cieniu Kostka. Ulegałeś jego wpływom, wszystko dla niego robiłeś. Łącznie z zajmowaniem się jego żoną! I to bardzo skutecznie…
- Odpłaciłaś mi się tym samym.
- Nie możesz mi tego wypominać! Wtedy już nasze małżeństwo funkcjonowało jedynie na papierze!
Dorota walkę na słowa uważa za wygraną. Ale Michał też ma coś do powiedzenia.
- Zawsze żyłem pod twoje dyktando. Twoje zdanie było najważniejsze. Czułem się jak maszyna, która musi wykonywać twoje polecenia!
- Jak mam to rozumieć? Że całe nasze małżeństwo było jednym wielkim kłamstwem? Skoro byłeś ze mną taki nieszczęśliwy, dlaczego nie odszedłeś?!
- Bo cię kochałem! Nadal cię kocham!
- To ważna deklaracja - mediatorka natychmiast zerka na Jeleniową. - Co pani na to, pani Doroto?
Jednak zamiast żony, głos znów zabiera Michał.
- To ty decydowałaś, kiedy należy mi się nagroda, dobre słowo, uśmiech, bo akurat spełniłem twoje oczekiwania! Traktowałaś mnie z góry… I dzisiaj robisz to samo! Robisz wielką łaskę, że w ogóle się tu pojawiłaś - Jeleń, pełen goryczy, odwraca się do mediatorki. - Prawda jest taka, że przyjechała tu tylko dlatego, żeby mieć mnie z głowy. Żeby mogła powiedzieć, że zrobiła wszystko, żeby uratować nasze małżeństwo… A odpowiedzialność za jego rozpad zrzucić wyłącznie na mnie!
- Szkoda, że nie ożeniłeś się z Edytą - Dorota od razu się "odgryza". - Z nią nie miałbyś takich problemów…
A Michał, wściekły, rzuca krótko:
- Chcesz znać prawdę o Edycie? Tylko przy niej czułem się jak prawdziwy facet!