Dramat skupia się na codziennym życiu grupy nastolatków, która mieszka w szpitalu i staje się mało prawdopodobnymi przyjaciółmi. Głębokie i nieoczekiwane przyjaźnie pozwalają im przetrwać wyzwania dorastania w takich trudnych warunkach. Octavia Spencer występuje jako złośliwa, a jednak troskliwa pielęgniarka obok "seksownego doktorka" Dave'a Annable.

Na powierzchni, "Red Ban Society" może być wyzywającym konceptem - prosząc widzów, aby oglądali dzieci w śpiączce, z rakiem i anoreksją, a także mającymi amputowane nogi. Ale musisz usłyszeć co producentka wykonawcza Rina Mimoun ("Mistresses", "Everwood", "Gilmore Girls") ma do powiedzenia na ten temat, "Red Band Society" jest o życiu, a nie o śmierci, z historiami, które są zarówno zabawne i szczere, na takich samych zasadach jak "Gwiazd naszych wina".

Rozmawialiśmy z Mimoun, aby zapowiedziała nowym dramat stacji Fox i mówiła o wyzwaniach związanych z śledzeniem losów chorych dzieci, wplataniem dorosłych historii, jak również mówiła o tym jakie są długoterminowe cele serialu.

Jakie pojawiły się wyzwania po dołączeniu do serialu po odcinku pilotowym?

Odcinek pilotowy przedstawił to założenie, ale pozostawił wiele miejsca jeśli chodzi o to, gdzie to może pójść, ponieważ wiesz bardzo mało o tych wszystkich ludziach. Spędziłeś ten pierwszy odcinek na identyfikowaniu ich, ale nie dostajemy się do ich życia prawie w ogóle, ponieważ jest tak wiele ludzi, których musisz poznać. Co było zabawne w pojawieniu się później to było uświadomienie sobie, że świat jest naszą ostrygą. Mamy miłosny trójkąt - czy czworokąt - w pewnym momencie pod koniec odcinka pilotowego, który pozwala ci wiedzieć co nadchodzi. Mamy Dave'a Annable i Rebeccę Rittenhouse (która gra Brittany), a to jest potencjalna miłosna historia. Jest mnóstwo potencjału, co było zabawne, aby rozpocząć planowanie tego z naprawdę dobrą grupą scenarzystów.

Jak "Red Band Society" różni się od innych szpitalnych dramatów?

Są dwa sposoby, gdzie to naprawdę różni się od przeciętnych seriali o szpitalach. Pierwszy to, że radzisz sobie z życiem pacjentów. W większości seriali, podążasz po prostu za życiem pielęgniarek i lekarze, a pacjenci pojawiają się jako gościnne gwiazdy tygodnia. Śledzimy pacjentów i to jak radzą sobie z ich chorobą informuje o ich osobistym życiu. Robimy jakoś tradycyjną operę mydlaną, ale wykorzystujemy pacjentów, aby opowiadać operę mydlaną. Również rozgałęziamy to jak serial rusza dalej, aby odpowiedzieć operę mydlaną o naszych pacjentach z naszą szpitalną załogą i dodajemy nowych ludzi. Skupiamy się na pacjentach, ale również staramy się budować dorosłe historie, więc podążamy za ich historiami. Inną rzeczą, która odróżnia "Red Band Society" od bardziej tradycyjnych seriali medycznych jest to, że patrzymy jak tchnąć w to trochę więcej komedii. Mamy to dziecko w śpiączce, której jest narratorem w bardzo bezczelny sposób. Okazjonalnie odwiedzamy jego świat w śpiączce. Jest wiele magicznego realizmu, który sprawia, że to jest różne od wszystkiego co widziałeś wcześniej.

Jakie błędne wyobrażenia pojawiły się wraz z umiejscowieniem serialu w szpitalu z chorymi dziećmi?

To trudny koncept do pokonania. Co mamy nadzieję, że ludzie zobaczą w odcinku pilotowym to jest to, że choroba jest tłem dla życia tych dzieciaków. Co jest niesamowitego to, że historie tych dzieci są oparte na tym, że nie myślą cały czas o swojej chorobie; myślą o swoim życiu i rzeczach, o których myśli reszta z nas. Ich historie naturalnie mają więcej stawek w ten sam sposób jak w "Gwiazd naszych wina" i ta miłosna historia została zintensyfikowana. Umieszczamy stawki w tym, ale dzieciaki mają doświadczenie myślenia o tych wszystkich innych rzeczach, o których myślą nastolatkowie w Ameryce: życie miłosne, rodzice, jak wyglądają. To wszystko jest bardzo dostępne i uniwersalne. Staramy się zintensyfikować humor i trzymać to z dala od powagi tak, abyśmy mieli nasze emocjonalne momenty pod koniec. Ale to jest zabawne i pełne nadziei. To jest o życiu, nie o śmierci.

Jak znajdujecie równowagę między poważniejszymi a komediowymi chwilami?

to czarny humor. Zawsze wracam do "Gwiazd naszych wina". W książce, jedna rzecz, która uderzyła we mnie to dziecko, które ma być ślepe i to jest ta okropna rzecz, która mu się przydarzy, ale przez całą książkę on ma obsesję na punkcie tego zerwania ze swoją dziewczyną. Nawet w książce to było komiczną ulgą. Było naprawdę coś z czarnej komedii w tym. Radzimy sobie z tym w taki sposób. Nie chcemy tego unikać; to jest na ich twarzy, że wykorzystują swojego raka, aby zdobyć piwo. Jeden z nich zamierza stać się wyemancypowany w czasie tych trzynastu odcinków i pierwszą rzecz jaką robi to próba wejścia do klubu ze striptizem. Znajdują humor w ich sytuacji w sposób, który jest nieco pokręcony, ale to jest też trochę mroczne. Jesteśmy pokręceni, zabawni, ale to jest ważna, aby dojść do tych emocjonalnych momentów jakie mamy. Pod koniec odcinka pilotowego, kiedy Jordi (Nolan Sotillo) biega po szpitalu przy piosence Coldplaya i to jest ostatni raz jak znajduje się na tych dwóch nogach, twoje serce łamie się przez tego chłopaka, ale nie czujesz się smutny; czujesz się zainspirowany i to jest to co zamierzamy robić każdego tygodnia. Chcemy, abyś czuł się jak na rollercoasterze emocji: śmiech, płacz i rozmawianie o tym. Mamy nadzieję, że to wywoła rozmowy.

Jak znajdujecie twórczy sposób, aby wpleść dorosłe postacie w serial bardziej ?

Odcinek pilotowy pokazał, że ten serial jest w 90 procentach o dzieciach. Ale od razu zanurzamy się w tych ludzi, którzy podjęli się tej pracy. Jedną z rzeczy, która ciekawi mnie najbardziej to próba poznania pielęgniarki Jackson (postać Spencer). Bycie pielęgniarka jest jedną rzeczą, praca w szpitalu jest jedną rzeczą, ale podjęcie się pracy przy dzieciach z śmiertelnymi chorobami, to jest rzadkie i wymaga specjalnej osoby. Chcemy dowiedzieć się tego co sprowadza ludzi do takiego rodzaju pracy. Na szczycie tradycyjnej opery mydlanej i zabawy i seksownych rzeczy, zamierzamy zbadać to dlaczego ci lekarze dokonali takich wyborów, dlaczego są tutaj i kim są jako ludzie. Naszym celem od odcinka pilotowego jest skupienie się mocno na nastolatkach, ale serial miejmy nadzieję będzie bardziej pół na pół, dlatego staramy się dodać więcej dorosłych postaci.

Producent wykonawcza Margaret Nagle czerpała z wielu swoich doświadczeń z bratem. Jak równoważyłyście to twórczo?

Jest wiele szablonów do pracy. Margaret stworzyła ciekawą załogę. Każdy ma bardziej szaloną następną historię. Kiedy doszliśmy do historii jadłowstrętu z Emmą (Ciara Bravo), Margaret zrobiła to, ponieważ jest scenarzysta w załodze, który zmagał się z tym i był w szpitalu przez to jako nastolatek. Margaret zadała sobie wiele trudu, aby zebrać załogę, która może opowiadać o tych wszystkich problemach. Każdy oglądał wszystkie te filmy dokumentalne i jest tak zaangażowany. Aktorzy ruszyli w trasę, aby spotkać dzieci. Każdy czerpie ze swojego własnego osobistego życia, a ja również sprowadzam mój osobisty bagaż na stół, i zobaczymy co wygrywa.

Charlie (Griffin Gluck) jest tak zwanym narratorem będącym chłopcem w śpiączce, ale jest duchowy element w jego postaci. Jak długo będzie w śpiączce i jak to działa?

Pojęcie roli Charliego trwa przez co najmniej pierwsze siedem odcinków. To okazuje się odkrywać naprawdę znaczącą rolę. W piątym odcinku dowiedz się jak Charlie znalazł się w śpiączce i zobaczysz cała historię, która rozgrywa się w retrospekcji. Zobaczymy pierwszy raz jak spotkał Leo (Charlie Rowe) zanim przeszedł tę operację, kiedy nadal miał swoje dwie nogi i włosy. Pojęcie "świata Charliego" staje się narzędziem dla siostry Jackie w serialu i to staje się ważnym punktem fabuły, na którym się mocno opieramy. Jest moment w serialu, gdzie jest znak zapytania czy Charlie pozostanie. Cała rzeczywistość świata Charliego staje się znaczącym punktem fabuły w naszym serialu.

Czy duchowość i religia odgrywają rolę w serialu?

Myślę, że trochę. Co jest świetnego w tym co Charlie mówi Leo w piątym odcinku to, że oboje starają się dowiedzieć co to jest za miejsce, a Charlie mówi: "To jest zawsze takie jakie potrzebujemy, aby było". Tak jest, jak dzieci są tutaj, pierwszy raz jak to widzimy w odcinku pilotowym, to kiedy Charlie mówi Karze (Zoe Levin) coś naprawdę ważnego. Wracamy w drugim odcinku do Jordiego, kiedy jest na operacji, a Charlie będzie tutaj dla Jordiego, ponieważ jest przestraszony, nie wie co się dzieje i zaczyna panikować. To jest miejsce, które może być wszystkim czego potrzebujesz w tym momencie.

Margaret powiedziała, ze jej wizja na sezon drugi jest taka, że Griffin przekaże swoją pracę narratora komuś innemu, co wydaje się jako pewnego rodzaju format antologii. Czy serial skupie się w dużej mierze na nowej grupie dzieciaków z tylko kilkoma powracającymi?

To pozostaje pytaniem. Póki co, nasze zamówienie wynosi trzynaście odcinków. To działa bardzo dobrze dla tego serialu. Życie pokrywa w tych trzynastu odcinkach około trzy tygodnie, może nawet trochę mniej. To nie jest tak, że są w szpitalu przez miesiące. Ludzie nie żyją w tym szpitalu tak długo. Jeśli chodzi o drugi sezon, co jest świetne to, że jesteśmy szeroko otwarci. Myślę, że model kablówek, który dzieje się teraz w telewizji daje ci wiele wolności. Serialowa antologia radzi sobie z tym bardzo dobrze. Ludzie tacy jak Octavia, Dave, Rebecca i Wilson Cruz są tutaj na zawsze; pracują w szpitalu. Ale jest zawsze szansa, że historie pacjenta się zmienią. Z serialami takimi jak ten, stajesz się tak przywiązany do tych dzieci i tych historii, a naszym celem jest utrzymanie tego w nienaruszonym stanie. Ktoś w załodze scenarzystów żył w dziecięcym szpitalu przez pewien okres czasu i powiedziała, że kiedy wyszła, to wróciła tam i pracowała z tymi dziećmi. W tym serialu, jest wiele sposób, abyśmy mogli utrzymać to wszystko.

Czy będzie tylko trzynaście odcinków - bez domówienia kolejnych dziewięciu - w pierwszym sezonie "Red Band Society"?

Jest możliwość zamówienia, ale moje rozumowanie jest takie, że jeśli nie dostaniemy zamówienia na kolejne dziewięć, to na pewno to nie oznacza, że nie dostaniemy drugiego sezonu. Myślę, że jest coś w tym serialu, że jeśli rozciągniesz to zbyt mocno, to stracisz na wiarygodności. Serial działa naprawdę dobrze w małych dawkach. Możemy opowiadać to rok po roku i tchnąć w to nowe życie i nowych ludzi i zmienić sytuację tak bardzo jak chcemy, ale myślę, że to naprawdę działa fajnie w trybie kablówkowym.

Nagle powiedziała na TCA, że "Red Band" nie będzie serialem z liczbą ofiar. Czy to coś co nadal pozostaje prawdziwe?

Powiedzieć to, że nigdy nie zobaczymy jak ktoś umiera jest mało prawdopodobnie. Jest część serialu i część życia. Jesteśmy przygotowani na to. Jest szansa, że stracimy kogoś w tym pierwszym sezonie. Ale nie wiemy kogo. Zgadzam się z nią w tym, że myślę, że sposób w jaki wiele serialu w tych dniach ciągnie dzięki temu kto umrze w tym tygodniu, kto umrze w kolejnym i tego rodzaju rzeczy - ale na pewno nie robimy tego. Nie szukamy przekształcenia tego w melodramat w taki sposób.

Dramaty medyczne jakoś powracają w tym sezonie rozwojowym. Jak myślisz co stoi za tym ożywieniem?

Starałam si rozwijać medyczny serial prawie każdego roku, ponieważ tam jest silnik, który działa. Wiele seriali telewizyjnych w ostatnich kilku latach stało się tak wysoko konceptowych i wszystko czuło się jak filmy. Trudno jest utrzymać te silniki napędzające historie jak ludzie odkrywają, że seriale zaczynają tracić na jakości w pierwszych sezonach. Medyczne seriale, są zawsze wysokie stawki w zasięgu ręki. Jest milion ludzi tutaj i milion sposobów, aby opowiadać historię. Jeśli zrobisz to dobrze, to nie będzie miało miejsca, do którego nie chcesz iść. Kocham "Chirurgów" i "Ostry dyżur". Wszystkie te seriale są moimi ulubionymi dramatami, a ja jestem podekscytowana na myśl, że będzie ich więcej.

Kończąc, jaki jest status "Kochanek"?

Ciągle czekam, aby się czegoś dowiedzieć. Trzymam kciuki. Kocham te panie i naprawdę chcę się dowiedzieć co przydarzy się Josh i Harry'emu, osobiście. To jest mój osobisty cel, aby mieć jedną z moich "Kochanek" w "Red Band Society", więc jeśli zobaczysz to, to będziesz wiedzieć, że to moja sprawka.