Bogumił wraca z krótkiego wyjazdu - i od razu prosi Sabinę o chwilę rozmowy. Minę ma poważną. A temat jest "delikatnej" natury…

- Chciałem sobie wszystko przemyśleć… Dlatego wyjechałem - w głosie mężczyzny słychać napięcie. - Nie potrafiłem pogodzić się z tym, że wolisz ode mnie Mietka…

- Wcale tak nie jest!

- Proszę, pozwól mi dokończyć…

Nieśmiało, Bogumił sięga do kieszeni po małe pudełko. I podaje dziewczynie… pierścionek zaręczynowy!

- Myślałem, że po śmierci żony już nigdy nie pokocham żadnej innej kobiety… Dopiero jak cię poznałem, zrozumiałem, jak bardzo się myliłem - delikatnie, Karaś ujmuje dłoń ukochanej. - Sabinko, już do końca życia chcę zasypiać i budzić się przy tobie. I jeśli ty chcesz tego samego… Sprawisz, że będę najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.

- Chcę... Pewnie, że chcę!

- Naprawdę?

- Bałam się, że jest już za późno…