To rok, w którym Nixon przejmuje władzę, rok, w którym Neil Armstrong po raz pierwszy ląduje na księżycu, rok Woodstocku i Stonewall Riots i morderstw rodzin dokonywanych przez Mansona. Wiele zmian, dobrych i złych, ma się bardzo szybko zdarzyć. W skrócie, jeśli Don, Peggy i Roger i reszta czują się trochę nieswojo na początku, są w dobrym towarzystwie.

Tak, wiem – ten pomysł jest tak pocieszający jak budzenie w stosie nagich, naćpanych hippisów. Ale gdy dzieją się zmieniające świat wydarzenia w historii, to zawsze składają się z mniejszych, jednak kluczowych wyborów dokonywanych w życiu pojedynczego człowieka.

„Time Zones” rozpoczęło siódmy sezon poprzez pokazanie nam kilku z tych wyborów w toku i jestem zaintrygowany by zobaczyć, jak te małe decyzję – powiedzieć lub nie małżonkowi o sytuacji w swojej pracy, wybaczyć czy nie słabemu rodzicowi, wystąpić czy nie nawet jeśli nie jesteś całkiem przekonany, że jesteś gotowy – snują się razem z burzliwym rokiem przed naszymi postaciami. Zobaczmy co stało się w pierwszej godzinie sezonu.

POZNAJ NOWEGO SZEFA | Rozpoczynamy ujęciem Freddiego Rumsena w szczytowej formie, wymyślającego powalającą kampanię dla zegarków Accutron. Choć Peggy spiera się z hasłem reklamowym, niechętnie uznaje pomysł. „Ro nie jest to czego oczekiwałam” – mówi. Uwielbiam obydwie jego odpowiedzi („Jest miły sposób by to powiedzieć i jest sposób w jaki ty to powiedziałaś”) i fakt, że daje jej wolną rękę, gdy to on jest jedynym, który poznał się na jej geniuszu przede wszystkim.

Niestety, wymiana z Freddym jest prawdopodobnie punktem kulminacyjnym odcinka dla Peggy. Moment, w którym dociera do starego biura Dona na zebranie zespołu prowadzone przez jego zastępcę, Starszawego McNiezabawnegoAniUprzejmego (aka Lou Avery) od Dancera Fitzgeralda, to jasne że on nie sądzi, że ona jest taką gwiazdeczką jak uważał Don. Nie podoba mu się jej hasło dla kampanii Accutron i później w odcinku, gdy ona stara się zacząć na nowo z nim, nie jest tym niezainteresowany. „Przypuszczam, że jestem odporny na twój urok” - mówi protekcjonalnie.

Jeśli to nie był wystarczający spadek, Peggy także spędza połowę odcinka unikając Teda, który znów jest w biurze z krótką wizytą z Kalifornii; ich spotkanie przy automacie do kawy w pokoju socjalnym, jest tak chłodne, że nawet skłania rozgadanego Stana by spostrzec wnikliwie: „Nic z tego nie wydaje się związane z kawa”. Później przemienia cały swój ból i wściekłość w polemikę z zespołem artystycznym („Wszyscy jesteście bandą oszustów!”), powiązany z naprawianiem toalety impas z chłopakiem, który mieszka wyżej ( co ona traci) i samotny szloch na podłodze w jej mieszkaniu. Rozwesel się, Pegs – przynajmniej radzisz sobie lepiej niż Don.

TAK JESTEM, I NIE MOGĘ NIC NA TO PORADZIĆ, ŻE CIĘ TAK KOCHAM | Mówiąc o złotoustym Draperze, złapaliśmy go w samolotowej łazience, gdy odświeżał się przed przybyciem. Ląduje w Kaliforni, wspierany przez piosenkę Spencer Davis Group, „I’m a Man”, i zostaje odebrany przy krawężniku przez długonogą Megan w miniówce, z włosami jak Priscilla Prestey. Wygląda to jakby pani i pan Draper byli nadal razem, ale znasz ten serial i pozory…

Weekend Dona w Kalifornii zaczyna się posiłkiem z agentem Megan, który dostarcza dobre wiadomości, że dostała telefon w sprawie odcinka pilotowego NBC. „Powiem jedną rzecz o tej dziewczynie: budzi silne uczucia” - zauważa gracz Hollywood.

Wracając do miejsca Megan – samotny domek na wzgórzach, który Dan porównuje do „zamku Draculi” – Pani Draper jest zbyt pijana na seks. Don kładzie ją do łóżka, a potem zasypia oglądając telewizję na kanapie. Następnego ranka, Megan przygotowuje się na zajęcia aktorskie i wspomina, że Don idzie do biura?! Czy Pani Draper jest nieświadoma wyrzucenia jej mężulka?

SPODNIE W KRATĘ, DOBRE WIBRACJE | Tak się wydaje, ponieważ jedyne biuro, które odwiedza to placówka Pete’a na Zachodnim Wybrzeżu i to tylko na kilka minut po przekąsce w delikatesach Canter. Życie w Krainie LaLa zrobiło wiele dobrego dla Pete’a: „Miasto jest płaskie i brzydkie, powietrze jest brązowe, ale uwielbiam te wibracje” - mówi z entuzjazmem do sceptycznego Dona nad kanapkami z pastrami z kolesławem. Don zatrzymuje się przy zachodniej filii SC&P dość długo by spotkać agentkę nieruchomości Pete’a (w tej roli Jessy Schram), potem wraca do Megan z wielkim nowym telewizorem.

Jest mniej niż uradowana – drogi, nowoczesny odbiornik, nie jest najlepszym akcesorium dla kogoś grającego wygłodniałą Barbie – i zasypia później, gdy Don ogląda „Lost Horizon” Franka Capra w telewizji. Jak możesz zgadnąć, sprawy nadal nie układają się dobrze pomiędzy Draperami – są niezręczni wobec siebie, a w jednym momencie ona przerywa kłótnię tylko dlatego, że nie mają na to dość czasu i podejmą ją ponownie, gdy on wróci do Nowego Yorku.

IMPREZKA DWÓJKI | I gdy Megan jest niezadowolona z telewizora, powinna być naprawdę wkurzona tym, że Don flirtuje i przymila się do uroczej sąsiadki z samolotu – Neve Cambell z „Party of Five” jako wdowayw żałobie Lee – w czasie lotu do domu. Lee nawet mówi tak wiele, prowadząc Dona by zaangażował się w nietypową szczerość. „Ona wie, że jestem okropnym mężem” - mówi. „Nie wie tak wiele, ale wie”. Okropne. Prawda, ale okropne.

Wracając do Nowego Jorku, Lee proponuje mu podwiezienie, które jest więcej niż tylko podwiezieniem, a Don odwraca to słowami, które brzmią jak odrzucenie: „Przepraszam, ale muszę wracać do pracy”. Ale – szok! – mówi znów prawdę, w pewnym sensie. Później widzimy go podczas spotkania z Freddym w mieszkaniu, gdzie staje się jasne, że Don zasilał pomysły Freddiego (jak kampania Accutron) by promować w różnych agencjach reklamowych w mieście.

Później tej nocy, Don siedzi na swoim tarasie w bokserkach, koszulce i szlafroku, z jednej strony wyglądając jak smutny przegrany, jakim jest, podczas gdy cover piosenki w wykonaniu Vanilla Fudge, „You keep me hangin’on” brzmi w tle. Nawet przy przystojnym Jonie Hammie, Don jest w desperacji? Nie wygląda to dobrze.

ZNUŻENIE ORGIĄ | Proszę, Roger – zabierz nas z tej zabawy z twoimi… nowymi nagimi przyjaciółmi? Gdy spotykamy się ze srebrnym lisem, jest taki, jakim go lubimy: bez ubrań, prawdopodobnie na kacu i ostatecznie porzucony pośród innych nagich ciał (naliczyłem pięć, może sześć). Telefon od córki Margaret wzywa go na spotkanie kilka dni później w Plazie: chce, żeby wiedział, choć jest okropnym ojcem i dziadkiem, ona „po prostu” mu wybacza. Rog staje się nagle podejrzliwy. „Idziesz do kościoła?” (Heh) Wraca do domu, wykończony, by znaleźć młodą, uroczą hipisowską laskę i jakiegoś gościa śpiących – na haju? – pomiędzy pościelą. „Jego też rusz” - mówi zmęczony Roger, sprawiając, że brzmi to tak, jakby przypominał jej, że „każdy jest mile widziany w tym łóżku”, co mogło wydawać się znacznie bardziej błyszczące kilka tygodni wcześniej.

JOAN PRZEJMUJE SPOTKANIE | Co z Joan, pytasz? Wykorzystuje niezdolność Kena Pirata do wytrzymania z jego przepracowaniem, by spotkać się z nowym szefem marketingu Butler Footwear … który chce ciąć koszty poprzez zwolnienie SC&P. Joanie kupuje firmę kilka dni przed wielką decyzją i wykorzystuje ten czas, aby porozmawiać z profesorem biznesu, który myśli, że dawał jej niemoralne propozycje (uczciwe, jeśli nie dokładne). Ostatecznie, Joan, w pewnym sensie posiada gościa, ale wyznaje Kenowi, że nie jest pewna jak wielki sukces odniosła w utrzymaniu biznesu Butler. Chociaż to co naprawdę musisz wynieść z tego wszystkiego jest to jak Ken rzuca do Joan jej kolczyk, to leci dziko – percepcja nie jest jego mocną stroną – a ona wzdycha głośno. Odrzucenie jest całkiem zabawne; reakcja Joan wywołała u mnie ryk.

Teraz, twoja kolej. Zastanawiasz się co z Sally, Betty, Henrym i chłopakami? Co z Bobem Bensonem w Detroit? Czy to uderzyło w ciebie, że to początek ostatniego sezonu? Napisz w komentarzu.