Czy można mieć te wszystkie rzeczy na raz? Tak, w rękach niesamowicie utalentowanych scenarzystów "Żony idealnej" - gdzie żadna osoba nie jest tylko jedną rzeczą, gdzie dobro i zło oraz skomplikowane pomiędzy ludzkiej natury mieszka w każdej postaci.

I to jest dokładnie powód dla którego nasza bohaterka Alicia Florrick może migać z powrotem do swojego życia jako zmagającą się samotna matka, niezłomny gracz dzierżący władzę, możliwa "dziwka" (och, Jackie, jak możesz sprawić, że twoja obecność jest odczuwalna nawet jak ciebie nie ma pokoju!) i elegancka kobieta, która może pokazać się na ważnym spotkaniu nieco podpita nie tracąc ani grama wiarygodności w wyniku tego.

Mając to na uwadze, przejdźmy przez ważne wydarzenia "A Few Words", gdzie Alicia, Will, Diane, Cary i spółka udali się do Nowego Jorku na spotkanie amerykańskiej izby adwokackiej - i gdzie Julianna Magulies przypomina głosującym w Emmy o swojej wiarygodności (nie tylko będąc nominowaną, ale również wygrywając) przedzierając się przez wiele warstw, osi czasu, nastrojów i, tak, nawet fryzur.

MOWA | Akcja w tym tygodniu ma miejsce na spotkaniu amerykańskiej izby adwokackiej w Nowym Jorku, gdzie Alicia rozpoczyna odcinek wariując odnośnie swojej mowy o matkach, które wróciły do pracy, a pierwszy projekt nie zyskuje uznania Cary'ego. Jego rada mówi, aby napisała to o czym wie, co wysyła Alicię z powrotem do miesięcy po oskarżeniu Petera (i ery jej rozsądnych/nudnych garsonek i niekrzykliwych fryzur) - wszystkie drogi, które prowadzą do ręki Willa przytrzymującego drzwi windy w pewnej nieistotnej kancelarii. Chociaż równie ważne jest to, że Alicia wie, że jej mowa może zwabić lub zniechęcić prawniczkę Raynę Hecht (Jill Hennessy) do jej nowej firmy jako nowego partnera. Po tym jak w końcu przechodzi przez jej nieudane próby zdobycia pracy w wielu firmach (więcej o tym w drugiej części), i jak jej zalotna energia była jedną z rzeczy, które zapewniły jej pozycję współpracownika w Lockhart-Garnder - ostatecznie daje tą wiedzę swojej widowni: "Użyj wszystkiego co masz, aby otrzymać pracę - i nie zadzieraj nosa". Plus, dodaje, jako kobieta, nikt nie pyta dlaczego odeszłaś wcześniej. Chociaż niestety, kiedy jakieś wrogie przejęcie ma miejsce pod koniec jej mocy, setki prawników szukających dobrej klienteli wychodzi - pozostawiając Alicię szukającą piwa i hamburgera, i czując się bardziej wrażliwą niż zwykle.

RETROSPEKCJE | Jak Alicia pisze swoją przemowę, widzimy niektóre z jej rozmów o pracę przed Lockhart-Gardner. Jak prawniczka o imieniu Lorraine Joy zaprasza ją z ciekawości - nie przedstawiając prawdziwą ofertę pracy. Otrzymuje pracę po swojej drugiej rozmowie - tylko po to, aby mieć bolesne załamanie, kiedy dowiaduje się, że pozycją jest rzeczywiście bycie asystentką prawną, a jej nazwisko jest uważane za obciążenie. Ale och - ta ręka się pojawia i zatrzymuje drzwi windy!

Tak czy inaczej, to Will - w garniturze i adidasach (dziecko zwymiotowało na jego buty) - który okazuje się być w tej samej firmie, w której Alicia właśnie otrzymała ofertę pracy, nie wydaje się móc pozwolić, aby ich przypadkowa rozmowa się zakończyła, odkąd nie widzieli się od czasu Georgetown. "Zadzwoń do mnie kiedyś - Stern, Lockhart and Gardner" - uśmiecha się, oferując swoją sympatię odnośnie skandalu z mężem Alicii. Później, widzimy jak Alicia angażuje się w flirt przez telefon - i, kiedy wiemy, że podpisała umowę najmu, której nie może cofnąć, widzimy jak wyobraża sobie Jackie, która ocenia jej zachowanie. Tu nie chodzi tylko o próbę wychowania dwójki dzieci z mężem w więzieniu, jak prześladuje ją wyobrażona straszna teściowa: "Lubisz ładne rzecz, więc idź bądź dziwką". W jej seksownej sukience za 300 dolarów, siada naprzeciwko Willa, praktycznie próbuje odwieść go do zatrudnienia jej, a ich seksualna dynamika - podczas rozmowy - jest trudna nie do zauważenia. "Zawsze byłaś dobra" - mówi Will, przypominając Alicię, która nie została określona przez jej małżeństwo. I potem, jest kwestia, która równie dobrze mogłaby być jej epitafium pewnego dnia, dodaje: "Hej, wszyscy mają swoją przeszłość, która może nas skrzywdzić: Nie pozwól sobie zaszkodzić".

Również migamy do Kalindy, która prezentuje Willowi to co znalazła o Alicii (miała zostać wyrzucona zanim wzięła urlop macierzyński, ponieważ "nie miała instynktu mordercy"), a także Alici ("biednej damulki") i Cary'ego ("młodego wilka") jak spotykają się po raz pierwszy w lobby LG. I jak bardzo nie chce tego przyznać, Alicia przyznaje, że Cary zatrudniłaby Cary'ego zamiast siebie jeśli byłaby wtedy na pozycji Willa i Diane.

ZAGROŻENIE | Nelson Dubeck pojawia się też w Nowym Jorku, śledząc Willa, który zostaje zmuszony do kupienia zatyczek do uszu w hotelowym sklepiku, aby zignorować swojego śledczego. (Diane, zbyt przebiegła, aby to przegapić, widzi początek wymiany i wreszcie otrzymuje prawdę od swojego partnera). Will postanawia zatrudnić Elsbeth Tascioni (nagrodzona Emmy Carrie Preston), aby pomogła w jego obronie, i jak zawsze, genialnie dostarcza nam śmiechu - i mnóstwa prawniczek energii.

PRZYSZŁOŚĆ | Elsbeth wicąga w zasadzkę pana Dubecka w jej zwykły głupkowaty sposób, sprawiając, że pokazuje jej film, który myśli, że dowodzi fałszerstwo głosów Petera w wyborach (i gdzie wierzy, że Will jest współwinny). "Co to jest? Czy to gif czy jiff?" - pyta Elsbeth, odwołując się do jej ulubionego, spreparowanego obrazka niedźwiedzia na trampolinie. (OMG, niesamowite). Dubeck popełnia błąd nie doceniają swojej dziwnej rywalki i przyznaje: "To nie ma znaczenia jakie są fakty", podkreślając, że zamierza dobrać się do kolejnego gubernatora Illinois. I potem Elsbeth wyciąga ukryty dyktafon, ku wściekłości Dubecka, a potem wbija sztylet mówiąc, że w Nowym Jorku zgodę do nagrywania musi wyrazić "tylko jedna osoba". Ta scena kończy się z najlepszą kwestią odcinka: "Lepiej niech pan się zajmie antysemitą w przebraniu misia na Times Square". (Jeśli nie łapiesz nawiązanie, muszę zasugerować/nalegać, abyś przewinął odcinek i obejrzał go od początku do końca).

Trzy inne kluczowe momenty z odcinka, które zapowiadają co dalej:

* Will przypadkowo napotyka Alicię w barze naprzeciwko ich hotelu, a to powoduje jakiś lodowaty, wypełniony piwem rozejm. "Nigdy by nam nie wyszło" - mówi Alicia. Ale Will wydaje się sugerować, że jego osobista miłość do Alicii niekoniecznie jest związana z jego zawodową nienawiścią: "Łączysz dwie rzeczy, których ja nigdy nie łączyłem". Spotkanie kończy się uściskiem dłoni - uściskiem, który, jeśli mam być szczery, dał mi nadzieję, że nadal jest dla nich jakaś nadzieja. Kiedy Alicia wreszcie miga do momentu zatrudnienia jej w LG, wspomina jak Will wzruszył ramionami na jej wylewne podziękowania: "Kiedy będę spłukany i leżał gdzieś w alejce, zrób coś miłego dla mnie". Miejmy nadzieję, że przypomni sobie to jeśli/kiedy Will będzie upadał dla jej mężulka. Mówiąc o...

* Pracownik Petera i eliego, zaciąga niechętnego Willa do korytarza w nowojorskim hotelu, ale Will ostrzega go i mówi, aby nie zbliżał się do niego ponownie. Niestety jednak Dubeck ma to nagrane na kamerach monitoringu, a potem mówi Elsbeth i Willowi, że mają 48 godzin, aby dać mu informacje, których chce - w przeciwnym razie to będzie 10 lat w pierdlu dla Willa i Moody'ego za tuszowanie fałszerstwa wyborów.

* W trochę epizodycznym zakończeniu, pijana Elsbeth - przy pianinie z tajemniczym panem Haydenem (Nathan Lane), ujawnia, że to ona zakłada firmę z Rayną - nawet chociaż jej cover "High Hopes" nie brzmiał najlepiej. Och, panno Tascioni, niech to będzie przypomnienie, aby nigdy ciebie nie nie doceniać!

Z tym, oddaje ci mikrofon. Co myślisz o ostatnim odcinku "Żony idealnej"? Napisz w komentarzu!