W Nowym Jorku… Rok po jej życiu w Storybrooke, romantyczna randka Emmy z Walshem, jej narzeczonym od ośmiu miesięcy, miała dwa interesujące zwroty akcji – pierwszy, gdy Hak pojawił się po przeciwnej stronie stołu by ponownie spróbować przekonać ją, że żyje kłamstwem, a jej rodzina jest w niebezpieczeństwie i jej potrzebuje. Pod koniec, wrećzył jej adres do sprawdzenia, jeśli chce znać prawdę o niej samej i jej rodzicach. Drugi zwrot wydarzył się gdy Walsh zaskoczył Emmę, bardzo „bogatym” deserem – lodami z pierścionkiem zaręczynowym. Wyjaśniając, że nie działa za „szybko”, Emma poprosiła o czas by podjąć decyzję, a Walsh, na swoją korzyść, nie zwariował.

Sprawdzając adres Emma zostaje doprowadzona do zakurzonego pokoju ojca dziecka, Neala, gdzie znajduje jego łapacz snów, krwawe łachmany (niezła kontynuacja!) i aparat z monogramem „HENRY” (hmm, nie zapaliła się lampka). Ale jak to możliwe, jeśli Neal nigdy nie wiedział o Henrym, jeśli tu nigdy wcześniej nie byli? Wystraszona Emma spotyka się z Hakiem w Central Parku, gdzie brzmi on nawet bardziej jak „szaleniec,” nawiązując do jej fantazyjnych korzeni. Później proponuje miksturę, która odbuduje jej zaginione w akcji wspomnienia („Wypić coś, co proponuje mi szalony koleś? Nie, dziękuję”), ale ona to odracza i zamiast tego wzywa gliny na gościa, który na nią napadł. („To był pocałunek!”)

Ale później, gdy Emma natyka się na zdjęcia z jej przeszłości w Storybrooke, pomaga Hakowi uciecz prze „barbarzyńską” nowojorską policją i wypija jednak miksturę. A jeden szybki montaż z sezonów 1-3A później, pamięta wszystko. Gdy Hak łapie później w jej mieszkaniu, Walsh wchodzi pukając, więc Emma prowadzi swojego chłopaka na dach by dać mu kosza. „Chciałbym, żebyś nie wypiła tej mikstury” - mruczy, zanim stanie się małpą. Albo, bardziej dokładnie, latającą małpą. („Naprawdę?”) Emma odpiera błędnego skrzydlatego prymasa z rury stalowej, sprawiając, że spada na chodnik daleko stąd, gdzie znika w kłębie dymu.

Następnego ranka Emma („przymierza” jej czerwoną kurtkę), Henry (nadal pozbawiony wspomnień ze Storybrooke) i jej dziwnie ubrany przyjaciel „Killian” („Daj mu rękę”) wyznaczają trasę do Maine, dzięki czemu Emma może pracować nad nową „sprawą”.

W Baśniowej Krainie, rok temu… Romantyczny piknik Aurory i Mulan Philipa zostaje przerwany przez nagłe pojawienie się Królewny Śnieżki, Księcia z Bajki, Reginy, Krasnoludków, Rubiego (!) i wszystkich innych, którzy w końcu wrócili do domu dzięki anty-klątwie. Aurora stara się szybko przedstawić grupie jak wygląda dzisiejszy Zaczarowany Las, jeszcze wstrzymując pozornie złowieszczy szczegół. Prywatnie, Aurora naciskała na jej księcia, że muszą powiedzieć „jej” że wszyscy wrócili, żeby „ona” wyjęła to z ich nienarodzonego dziecka.

Gdy Śnieżka sugeruje, że ludzie z Baśniowej Krainy mogą zyskać na spotkaniu dawnych wrogów, który stworzyli wspólny front, Regina zgadza się by pozwolić wszystkim zatrzymać na jej zamku. Hak, choć, ma swój własny plan – by znaleźć jego dom, Jolly Roger a(albo ukraść kolejny statek, jak zrobiłby to pirat), co rozczarowuje rodzinę Księcia z Bajki. Ale kłóci się że to „nie wziął” tej sprawy bohatera, a on będzie „zawsze piratem”. Neal tymczasem, ma to w swojej głowie, że u jego ojca może być coś,  by sprowadzić Rumpla a/lub doprowadzić Neala z powrotem do Emmy. Śnieżka stwierdza, że nie ma więcej portali, podczas gdy Książe z Bajki wskazuje, że Emma jest teraz szczęśliwa, ale Bella ma pewne pomysły, zauważając, że nigdy nie widzieli sztyletu Rumpla po tym jak zniknął.

W drodze do zamku, Śnieżka przyłapuje Reginę zakopującą jej serce. Regina wyjaśnia, że ze zniknięciem Henry’ego, to jest jedyny sposób, żeby nie musiała już w ogóle czuć swojej straty. Śnieżka nakłania jej odwiecznego wroga do wrzucenia jej serca z powrotem do środka, mówiąc, że ona jest to winna Henry’emu, by zostawić siebie samą otwartą na coś, czego on zawsze dla niej chciał: szczęście. Chwile później, Śnieżka i Regina zostają zaatakowane przez latającą małpę, ale uratowane przez Robin Hooda. Złodziej i jego szczęśliwa gromadka nie zrobili zbyt dobrego pierwszego wrażenia na jej wysokości, ale Śnieżka („Jest całkiem słodki, nie?”) wydaje się być zdeterminowana by grać skrzydłowego dla Reginy.

Docierając do zamku, Regina odkrywa, że jej zaklęcie ochrony zostało złamane, a to jest niezrozumiałe, choć nikt nie wie czyja to jest zła robota. Ale Regina stara się odkryć, kto jadł jej owsiankę i możliwe nawet, że siedział na jej krześle!

W Storybrooke… Żółty samochodzik Emmy dostał się do miasta w nocy, a Henry zasnął z tyłu. Mówi do Haka, że Storybrooke wygląda tak zaklęte jak zawsze, potem postanowiła odnaleźć znajomych. Gdy Książe z Bajki otwiera drzwi, jest moment, w którym on nie może uwierzyć w to, co widzi, a Emma martwi się, że wszyscy jeszcze raz stracili swoje wspomnienia – ale potem ojciec i córka radośnie się ponownie łączą. Książe z Bajki wyjaśnia, że jedyną rzeczą, której nikt nie może pamiętać, jest zeszły rok, to jest tak, jakby oni nigdy nie opuścili Storybrooke po pożegnaniu Emmy i Henry’ego na granicy miasta. Więc skąd wiedzieli, że to rok minął? Ponieważ Śnieżka jest w bardzo zaawansowanej w ciąży, co zostaje ujawnione gdy mama Emmy schodzi po schodach. Ale kto mógł rzucić to dziwne zaklęcie i dlaczego…?

Odcinek się kończy wraz z powrotem do Baśniowej Krainy Rok Temu, gdzie małpa, która zaatakowała Reginę składa zdobytą na Złej Królowej krew do probówki trzymanej przez zieloną rękę. Potem spotykamy naszego wielkiego złego, który mruczy do jej małpy: „Królowa może być zła, ale ja jestem gorsza. A to zawsze wygrywa”.

Co myślisz o „New York City Serenade”? I z jakimi palącymi pytaniami pozostałeś?