Po ataku Karola, Hana wciąż nie może dojść do siebie. Wracają do niej złe wspomnienia - i rozpacz, którą czuła po utracie męża.

Piotr, nieśmiało, wyznaje ukochanej swoje uczucia:

- Nie chcę teraz żartować, ani grać cynika. Poczułem coś… czego się nie spodziewałem już poczuć. Jesteś dla mnie… bardzo ważna.

Jednak Hana zachowuje dystans. Boi się kolejnego związku - i bólu, jeśli znów utraci miłość.

- Gdybym nie widziała cię tam leżącego, w kałuży krwi… Może mogłabym ci teraz powiedzieć: "wejdź, zamieszkaj ze mną, bądźmy ze sobą do końca świata", ale…

- Nie mów "ale"…

- Moje serce niedawno rozerwało się na strzępy. Ledwie złożyłam je w kawałki, a teraz znowu ty… Boję się zaryzykować.

Dziewczyna, załamana, odwraca wzrok. A Gawryło, bez słowa, przyciąga ją i chce pocałować…

- Nie! Bo przestanę myśleć…

- To nie myślmy. Chociaż przez chwilę, nie myślmy…

Piotr nie pozwala się odepchnąć. Delikatnie, dotyka ust ukochanej…