W świątecznym duchu - i ponieważ jestem w połowie drogi do śpiączki z przejedzenia - zamierzać podsumować to treściwie. Więc przejdźmy od razu do akcji, dobrze?

KUKIEŁKOWY SHOW | Blaine wpadł w furię, kiedy jego pomysły na zawody krajowe nie zostały natychmiast pochwycone przez Nowe Kierunki, ale jak skulił się w rogu, wyciek gazu wywołał u niego halucynacje, że żyje w świecie pluszowym lalkowych kumpli, którzy popierali jego kaprysy bezwarunkowo. To prowadzi do stworzenia przez niego kukiełki Kurta - która jak Blaine w niewytłumaczalny sposób oczkuje, że będzie go przepraszać ("Za CO?" - zapytał się każdy kto oglądał "Glee"). Ostatecznie Blaine otrzymał gałązkę oliwną od swoich kolegów z chóru, którzy zgodzili się, że zasłużył na solowy występ (z twórcą kontrolą) w jego ostatnim konkursie w szkole średniej. W zamian, dał im wszystkim kukiełki - i wysłał dodatkowe pluszowe sobowtóry do Kurta, Rachel, Santany i Elliotta. (Co, nie ma Dani?)

DYREKTORSKA ROZKOSZ | Sue starając się uczynić swoją dyrektorską pozycję stałą w McKinley przez uwodzenie kuratora (Christopher Cousins z "Breaking Bad") za sprawą wzrostu liczy frekwencji i lepszych wyników testów, ale zostaje zaalarmowana, kiedy odkrywa, że on uważa ją za faceta. Po halucynacji z sekwencją taneczną jaką ma z Schue, Sue szukała pomocy u Unique w sfeminizowaniu jej wyglądu, ale plan spalił na panewce, kiedy kurator Harris nie przyjął jej zaproszenia na randkę. (Dowiedzieliśmy się również, że Sue zaczęła nosić swoje dresy w 1986 roku - po uświadomieniu sobie, że tylko wygląd może natychmiast spowodować, że uczniowie będą się jej bać i ją szanować).

LIDER ZESPOŁU | Kurt również chce mieć odrobinę kontroli w kwestii pierwszego występu Pameli Lansbury. Tylko jedna osoba uczestniczy w imprezie, ale materiał video nagrany przez tego pojedynczego członka widowni zwrócił uwagę kogoś z Williamsburg Music Hall. Co daje fajny drugi koncert! I dajcie jakiś prawdziwy rozwój fabuły dla Elliotta i Dani. Och, a także Santanie! I tak, Rachel, też! Te nowojorskie sceny zawsze mają pewną energię, ale zawsze są tak krótkie, nie?

KOLEJ NA JAKE'A, MARLEY I BREE | Bree krótko myślała, że była w ciąży i chciała, aby Jake towarzyszył jej w czasie aborcji. Kiedy ciąża okazała się po prostu fałszywym alarmem, Bree wybucha na młodszego Puckermana, zasadniczo nazywając go męską dziwką, której przeznaczeniem jest bycie nikim innym niż młodym tatusiem. To sprawia, że Jake chce wrócić do Marley, ale ona powiedziała mu, że po jego zdradzie, może tylko myśleć o nim jak o przyjacielu.

NAJLEPSZE CYTATY ODCINKA

"Wygląda jakby ktoś tu miał okres" - Kitty na okropny nastrój Blaine'a.

"Chłopcze o twarzy dziecka i ciemnym kolorze skóry, powstań!" Figgins, budząc Jake'a z drzemki w sali prób chóru.

"Proszę, proszę. Czy to nie jest Sally Field w 'Tylko razem z kukiełką'? Naprawdę myślałeś, że jestem zbyt głupia, by podejrzewać, że powrócisz tutaj pod osłoną nocy, by domagać się swojej potwornej kukiełki-panny młodej, ty dziwny, mały, króliczooki zboczeńcu? Grzecznie usuń swoją rękę z tyłka kukiełki-Hummela i połóż go ostrożnie na biurku" - Sue, przyłapując Blaine'a jak chce ukraść kukiełkę Kurta z jej sejfu.

OCENY MUZYCZNYCH WYSTĘPÓW Z TEGO ODCINKA

Pamela Lansbury, “Into the Groove” — Ocena: 5 | W teorii, podoba mi się pomysł zabrania się nowojorskich dzieciaków za ten przełomowy numer Madonny. Ale kiedy fantastyczny debiut Kurta wyglądał świetnie z tymi kolorowymi barwami, myślę, że poszczególne głosy aktorów zostały wymieszane w sposób, który nie dał im szansy, aby się zaprezentować czy pokazać ich indywidualny blask.

Blaine + Nowe Kierunki, “You’re My Best Friend” — Ocena: 5 | Czy Blaine nie powinien śpiewać tego do swojego kumpla Sama? Chociaż to było trochę słodkie i barwne.

Jake (z udziałem Marley, Bree, Nowych Kierunków i wijących Cheersios), “Nasty”/”Rhythm Nation” — Ocena: 6- | Nie jestem pewien czy wokal Jacoba Artista był tak odróżniający się, ale cholera te piosenki Janet Jackson przetrwały próbę czasu, prawda? I choreografia też była dość fantastyczna.

Sue & Schue, “Cheek to Cheek” — Ocena: 5- | Zaskakująco fajne harmonie od Matthew Morrisona i Jane Lynch, ale czarno-biała atmosfera sprawiała, że czułem jakby to już było zrobione po "You’re All the World to Me" Willa i Emmy, prawda?

Cała obsada, “What Does the Fox Say?” — Ocena: brak | Nie mogłem pozbierać się po tych strasznych maskach pysków/dziobów/nosów i uszów jakie miały dzieciaki z Nowych Kierunków. Poważnie, oni mnie wystraszyli bardzo mocno. Powiedz, że nie jestem sam!

Dobra, twoja kolej. Co myślisz o osobliwej historii Blaine'a? Czy nadal czujesz, że grupa z Nowego Jorku potrzebuje więcej czasu i uwagi scenarzystów? Napisz w komentarzu swoje myśli o "Puppet Master"!